77:78 neemt een grote hap uit het verleden met debuutplaat ‘Jellies’

door Jens Wijnants

Hoewel de Britse psychrockers van The Bees nooit officieel aangekondigd hebben er mee op te houden, is er uit hun assen wel iets gelijkaardigs herrezen. Multi-instrumentalisten Tim Parkin en Aaron Fletchter hebben met 77:78 een poging ondernomen om de variëteit die The Bees voortbrachten te handhaven. Met albumtitel ‘Jellies’ refereert Fletchter naar de werktitel die hun eerste single kreeg; “The song’s working title was Jelly because it has this soulful balearic groove that just wobbles!”

Wiebelend is ‘Love said (Let’s go)’ zeker; een korte drumfill gevolgd door een onweerstaanbare groove brengt ons meteen in de juiste mood voor een dansje. Met reine zangharmonieën die wat doen denken aan Django Django sleept 77:78 een bescheiden nominatie voor de zomerhit van 2018 in de wacht. Voorlopers ‘If I’m anything’ en ‘Compass pass’ moeten niet veel onderdoen, want ook zij zorgen voor zomerse sferen en een typische Britse 60’s vibe. De eerste doet dat via elektronische bliepjes en bassynthesizers, de tweede door een stuwend tempo, een paar blazers en een meezingbare gitaarmelodie. Beatles-gewijs durft ‘Compass pass’ regelmatig in het territorium van de wals te treden.

Helaas wordt het niveau van de eerste drie nummers niet in een constante voortgezet. ‘Papers’ en het psychedelische ‘E.S.T.W.D’ kabbelen geschiedenisloos voort en het is wachten tot ‘Chili’ eer de motor weer op stoom lijkt te komen. Met slotnummer ‘The wagon’ toont 77:78 zijn veelzijdigheid al blijven de sixties-invloeden onmiskenbaar betrokken.

Al bij al doet 77:78 het prima met hun debuutplaat, maar wetende dat Parkin en Fletcher een rijk verleden hebben bij The Bees geeft ons de indruk dat niet het onderste uit de kan is gehaald. Daarvoor heeft ‘Jellies’ te weinig een eigen smoel en leunt het vooral op het verleden. Het hele album schreeuwt namelijk naar het vroege werk van Pink Floyd en The Beatles tout court. Aangezien die twee genoemde de grootvaders van de Britse rockmuziek zijn, zijn we vergevingsgezind en zijn we benieuwd welk vervolg de heren hieraan kunnen breien.