Twee jaar na het akoestische folkalbum ‘Half way home’ breidt Angel Olsen haar spectrum gevoelig uit door een bassist en drummer mee de studio in te sleuren. Het stelt de getalenteerde singer-songwriter op haar laatste worp ‘Burn your fire for no witness’ onder meer in staat na de van alle franjes ontdane, indringende opener ‘Unfucktheworld’ uit te pakken met de onversneden jaren 90-lofirocker ‘Forgiven/forgotten’ en evengoed bombastisch aanzwellend uit de hoek te komen zoals bijvoorbeeld op ‘Dance slow decades’. Neem daar nog het cocktailjazzy ‘Iota’ en de country van ‘Lights out’ bij, en je merkt dat we met een uitermate diverse langspeler te maken hebben.
Vanzelfsprekend blijft de indrukwekkende stem van deze protégé van Bonnie “Prince” Billy centraal staan. Haar beweeglijke vocale timbre bestrijkt een veelheid aan registers waardoor ze vlot en soepel schippert tussen – en dit lijstje is allerminst exhaustief – het lieflijke van Joni Mitchell, het dreigende van PJ Harvey, het scherpe van Sinéad O’Connor en zelfs het aangrijpende van Edith Piaf. Met deze laatste heeft Olsen trouwens een inherente snik in de klankkleur gemeen waardoor elk nummer doordrongen raakt van een overdonderende emotionaliteit. Terwijl dit gegeven in niet geringe mate mede verantwoordelijk is voor een absoluut meesterwerk als het Coheneske ‘White fire’, durven we ook de keerzijde van de medaille onder ogen te zien.
Soms wordt het immers allemaal wat teveel en bekruipt ons de indruk dat van een mug een olifant wordt gemaakt. We geven hierbij grif toe dat we tegen het al te opzichtig breekbaar gebrachte ‘Enemy’ keer op keer echt op de tanden moeten bijten om de laatste twee songs van de plaat uit te zitten. Met terugwerkende kracht verliest de eerder tongue in cheek gebrachte zinsnede “Are you lonely too? Hi-five! So am I” plots haar knipoog, en het gevoel overvalt ons dat we naar intelligente alternatieve meisjesmuziek aan het luisteren zijn, door en voor jongedames die bewust zoekende zijn naar hun plaats in de wereld en als geen ander de kunst verstaan liefdesperikelen tot iets mythisch verheffen. Heel af en toe wordt het ons met andere woorden wat te klef, al we kunnen ons best inbeelden dat betreffende doelgroep er helemaal in opgaat.
Naast een aantal onmiskenbare hoogtepunten, vinden we op ‘Burn your fire for no witness’ dus ook een aantal elementen terug waarbij we de wenkbrauwen wat fronsen. Door de diversiteit aan invloeden missen we daarenboven een stuk samenhang en eenheid. Eén en ander zorgt ervoor dat het album ons niet helemaal raakt zoals het dat eigenlijk hoort te doen.
Angel Olsen live aan het werk zien kan binnenkort in Leuven (STUK, 04.04, info & tickets), Rotterdam (Motel Mozaïque, 05.04, info & tickets) en Amsterdam (Paradiso, 06.04, info & tickets).
Album verdeeld door Konkurrent
