‘Pulse’ heet het nieuwe wapenfeit dat Arthur Adam op ons afvuurt. Deze Nederlander is een gedreven singer-songwriter die niets liever wil dan een album moederziel alleen in elkaar puzzelen van A tot Z. Hij doet dat allesbehalve rechtlijnig in die zin dat ‘Pulse’ barst van de extremen. Ingetogen fluisterpop wordt afgewisseld met progressieve rock om vervolgens weer om te schakelen naar bluesy muziek. Het element dat van al deze stijlen toch één geheel maakt, zijn de vocalen van Arthur en zijn teksten die erin verwerkt worden. De man bezit een groot bereik op het vlak van stemgebruik, dat de drijfveer vormt op deze melancholische trip doorheen de twaalf songs.
Het thema van het album is de zoektocht naar de zin van het leven en de strijd die ervoor gevoerd wordt. Op ‘Pulse’ verwerkt de Nederlander deze kamp door in detail heel wat gevoelens te doorlopen zoals hoop, de dood, liefde, verwarring en het verdrijven van wanhoop. Deze rijke bodem aan emoties vormt het hart en de ziel van deze plaat. ‘Birds’ opent het album op een hemelse en zweverige manier. Arthur Adam slaagt erin gitaartokkels, galmende geluidsmuren en vocale harmonieën perfect te fuseren om zo meteen een hoog niveau in te zetten. De titelsong ‘Pulse’ volgt snel op met een betoverende pianoriff en snellere beat om dan over te gaan naar ‘Siamese Twins’ dat weer meer een conventionele popsong is. In dit laatste lied schuilt heel wat kracht dankzij de volheid van de samenzang tussen Arthur en zijn vriendin. Dat het dan ook nog eens over ware liefde gaat, biedt zeker een dubbele bodem voor de luisteraar. ‘Skin’ heeft iets meeslepends door de constante gevoeligheid en intensiteit die dit nummer drijft.
Na deze ijzersterke openingspassages verliest ‘Pulse’ zeker geen vaart dankzij de variatie qua stijlen die de revue passeren zoals de blues in ‘The Chain Gang Blues’, akoestische folk in ‘Don’t Despair’ of de harder powerpop in ‘When it All Comes Down’. De bloedmooie teksten in combinatie met de meeslepende zanglijnen vormen de rode draad door deze trip en zorgen ervoor dat de plaat aanvoelt als één geheel. Arthur moet echter wel oppassen dat hij niet te veel gaat lijken op zijn idolen. Op sommige zanglijnen komt hij heel dicht in de buurt van een imitatie van Jeff Buckley. Ook de overduidelijke gelijkenissen met Radiohead of Muse zijn soms een storende factor. Er zijn natuurlijk slechtere invloeden, en dat Arthur Adam deze grote namen benadert is ergens ook een compliment. Hij bewijst trouwens vaak genoeg dat hij ook een zeer eigen stemgeluid kan produceren dat staat als een huis.
‘Pulse’ is een emotionele aderlating die van begin tot einde meeslepend is. Deze man bezit duidelijk een ruim kleurenpalet op het vlak van stemgebruik en dit zijn dan ook de pilaren die alles stevig overeind houden.
Arthur Adam live zien kan binnenkort in Utrecht (Sunwriters Songday, 03.02, meer info), Delft (Oude Jan, 21.02, meer info) en Den Haag (Paard, 08.03, info & tickets).
Verdeeld door The Music Whisperer