Beliefs, een trio uit Toronto, ontstond in 2010 toen Josh Korody en Jesse Crowe elkaar ontmoetten op een feestje van toekomstige bassist Pat McCormack. Als gespreksonderwerp deed hun gemeenschappelijke liefde voor My Bloody Valentine en The Jesus and Mary Chain dienst. De songs die later volgden, mogen gerust geklasseerd worden onder de noemer shoegaze. Alvorens deze review te starten, beloven we trouwens plechtig vergelijkingen met voornoemde dinosauriërs tot een minimum te beperken.
De plaat neemt een wat lome start. ‘Iron Streams’ en ‘Catch My Breath’ combineren bovenstaand genre en dream pop op een degelijk niveau, maar we krijgen het er warm noch koud van. Op ‘Strangers’, een aanstekelijke noiserocker waarin Crowe meermaals “I say we will never fall in love” keelt, komen de Canadezen pas goed op gang. In een betere wereld zou dit nummer het etiket radiovriendelijk opgeplakt krijgen.
Vervolgens schakelt Beliefs weer een versnelling lager voor meer dream pop meets shoegaze. Het instrumentale ‘Mitte’ luidt daarna het boeiende slot van het album in. Nu ja, slot; er resten ons nog vier nummers, terwijl onze duimen en vingers eigenlijk al lang niet meer afgelikt moeten worden. Na ‘Lily’ en ‘She Comes Alive’ volgt het rustpunt ‘Carousel’, dat even wat afstand neemt van rock. Het vormt een meer-dan-5-minuten-durende stilte voor de afsluitende storm.
Naadloos gaan we over in het epische einde van dit titelloze debuut. ‘Gallows Bird’ werd in het begin van het jaar opgepikt door onder andere Pitchfork en The Guardian, die toch niet de minsten zijn. We begrijpen ook meteen waarom. De hele plaat is opgebouwd richting de climax die volgt in dit gevarieerde nummer: een rustig begin, de intrede van wat noise, een rustpunt, de draad weer oppikken om naar een zinderend slot met bijhorende wall of sound toe te gaan. My Bloody Valentine kijkt tevreden naar de grond, The Jesus and Mary Chain knikt trots mee.
Als deze band het ooit tot de grotere festivalpodia schopt, zou het ons niet verbazen dat ‘Gallows Bird’ het concert afsluit, en dat het dan nog harder knalt dan op plaat. Als iedereen vervolgens wordt weggeblazen, kan Beliefs voldaan van het podium. Radiohit ‘Strangers’ kroonde zich een tiental minuten eerder tot meezinger van de show. Ach, dromen is toegestaan, toch?
Beliefs heeft voorlopig geen concerten gepland in Europa.
Album verdeeld door Konkurrent