Precies of we zitten al jaren naar de uitgesponnen promotournee van BeraadGeslagen te kijken. Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger domineren al geruime tijd het clubcircuit met Stuff., Stadt, De Beren Gieren of LabTrio. Samen vormen ze BeraadGeslagen, een duo dat, hoe kan het ook anders, zich specialiseert in jazz. Na een eerdere ep is deze ‘Duizeldorp’ hun eerste echte album. De datums in de culturele centra liggen al vast en afgaande op dit kleinood, wordt het weer de moeite.
Het werk van zowel Ottervanger als Gyselinck laat zich namelijk vaak kenmerken door de uitstekende vertaling van ‘het zwarte goud’ (of de Spotifytrack anno 2018) naar het podium. Dat is hier niet anders. Er heerst een zekere vrijheid die de eigenheid van de jazz nog overstijgt. Het begint allemaal nog heel stemmig met ‘Wolkenwerpen’, maar ‘Bikini’ trekt het tempo al wat op en eens we bij ‘Duizeldorp’ aangekomen zijn kan het dak er af. Eerst klinkt het als iets waar Telex nog jaloers op zou zijn, tot de drum pas echt de bovenhand begint te nemen. Vanaf dan moet de geest van Marc Moulin plaats ruimen voor een vies, noisegetint dansvloerexperiment. Vettig, dat zeker. Er zit bovendien verdraaid veel snee op, alsook een uitmuntende climax.
Dat beide heren ondertussen wel weten hoe ze een knap popnummer in elkaar boksen, bewijst ‘Isabellade’, dat zodanig gedrenkt is in de mierzoete geluiden dat een diabeticus moet huiveren. Om toch enigszins het glazuur op je tanden te redden schuurt ‘Beraadbeat’ er daarna alles weer mooi van af met zijn scherpe randjes. Grindbuffel is dan weer zo’n typische tegendraadse jazz met een kitscherige synthklanken, zo eentje waar Ottervanger en Gyselinck wel weg mee weten. Dat wederkerende geluid geeft het geheel ook een wat stoffige, ouderwetse vibe mee.
‘Waltz’ is een uitgesponnen niemendalletje, dat gelukkig rap opgevolgd wordt door het springerige, aan Ariel Pink doen denkende ‘Elektroliefje’. Het stuitert alle kanten uit en wanneer de vier minuten en twaalf seconden op zijn einde lopen, krijgen we nog een lesje aardrijkskunde in ‘Deinze’. Het eclectische kunststukje trekt zichzelf ietsje voor het drie minuten punt weer op gang om heerlijk door te denderen terwijl zo ongeveer de helft der Vlaamse gemeenten de revue passeert.
‘Duizeldorp’ is even imponerend als vluchtig is. De ideeën tieren weelderig en stuk voor stuk zijn de nummers knappe staalkaarten van hun kunnen. Helaas weet het geheel niet echt te beklijven. Klankgewijs past het allemaal mooi in elkaar, maar een coherent verhaal vinden we hier niet terug. Een gemiste kans, want hoewel dit een knappe binnenkomer is voor het duo, lijkt het niet de draagwijdte en instant klassiekers van een Stuff. te hebben. Desondanks, dikke duim.