Op het eerste zicht lijkt The Bloodhound Gang niks meer dan een hoop gestoorde gasten die nooit echt de puberteit ontgroeid zijn: we zeggen niets nieuws als we het hebben over hun titels en teksten die weinig aan de verbeelding overlaten. Een kleine bloemlezing: hun bekendste werk heet “Hurray for Boobies”, hun lolligste nummers zijn onder meer “A Lap Dance Is So Much Better When The Stripper Is Crying”, “Kiss Me Where It Smells Funny” en “I Wish I Was A Queer So I Could Get Chicks”.
Ook live kent hun verbeelding geen grenzen: bassist Evil Jared Hasselhoff staat er voor bekend steevast een fles Jägermeister achterover te kappen, en in 2006 fleurden ze hun optredens zelfs op met een heuse “golden shower act”. Dat had voor ons niet echt gemoeten, desalniettemin hebben we het wel voor deze geflipte Amerikanen. Een band die z’n best of album “Show Us Your Hits” titelt krijgt ons diepste respect, zeker als die dan ook nog eens doorspekt blijkt te zijn met verrassend stevige nummers.
Opener “Altogether Ooky”, een nieuw lied, is daar al meteen een voorbeeld van: een catchy refrein en uiterst hoekige gitaarlijnen. Het is het recept dat The Bloodhound Gang al jarenlang toepast, en met succes: eind jaren ’90 scoorden ze plots enkele wereldhits met “Fire, Water, Burn” en vooral “The Bad Touch”. Je herinnert je ongetwijfeld nog de zeer grafische videoclip over de voortplanting in het dierenrijk en de haast magische catchphrase “So let’s do it like they do on the Discovery Channel”. Deze twee toppers staan uiteraard ook op “Show Us Your Hits”, een plaat die bewijst dat deze band toch meer is dan een two-hits-wonder. Comedy wordt routineus afgewisseld met gewoon goede songs. “Along Comes Mary” straalt rock & roll uit en “I Hope You Die” weet revanchegevoelens lekker hard te verpakken. “Uhn Tiss Uhn Tiss Uhn Tiss Uhn Tiss” is dan weer een geslaagd experiment in het electropop genre.
Los van de muziek wordt het puberale imago nooit uit het oog verloren. De titels spreken vaak al voor zich: kijk maar naar “Foxtrot Uniform Charlie Kilo” (heb je ‘m?) en “Screwing You On The Beach At Night”. Ook de teksten ontsnappen niet aan een nauwelijks verhulde komische of obscene touch: “Three Point One Four” gaat over “finding a new vagina” en “The Ballad of Chasey Lain” is een hilarische ode aan een (echt bestaande) pornoster die de protagonist maar wat graag aan z’n ouders zou voorstellen. Maar ook dit zijn stuk voor stuk songs waar vele rockbands in muzikaal opzicht alleen van kunnen dromen. Andere liedjes hebben, naast hun komische ondertoon, dan weer erg weinig om het lijf: het monotone “No Hard Feelings” (bestaat uit weinig meer dan de slagzin “ain’t my job to fuck you on your birthday anymore”) en “You’re Pretty When I’m Drunk” (spreekt voor zich) hadden ze er wat ons betreft gerust kunnen uitlaten.
Het is weinig waarschijnlijk dat The Bloodhound Gang de muziekgeschiedenis zal veranderen, en we kunnen ons best voorstellen dat hun onderbroekenlol niet aan iedereen besteed is. Toch zijn ze wel degelijk meer dan dat: deze band is perfect in staat om stevig te rocken en een publiek misschien zelfs aan het dansen te zetten. En wees gerust, deze best of betekent niet dat we al uitgelachen zijn: in 2011 zou album nummer vijf, “Getting Laid On A School Bus”, verschijnen. We weten al meteen waar we ons aan kunnen verwachten.