Goedele Liekens is niet het enige wat de stad Aarschot heeft voortgebracht. Als deze jongens het goed doen, staan in de toekomst misschien ook hun namen op de Wikipedia-pagina van de Aarschottenaars te pronken. Veel inspiratie om een bandnaam te verzinnen had deze rockgroep alvast niet, dus voegden ze hun initialen samen en besloten er Seven achter te zetten. Aanvankelijk werd het dus C.J.J.Seven, voor het gemak lieten ze die tweede J vallen.
Voor een eerste EP verzamelde C.J.Seven hun vijf beste nummers, als zesde gooiden ze er ook een cover van ‘Fuckin’ Up’ van Neil Young and Crazy Horse bij, maar dan zoals het beschaafde Belgen betaamt ‘F*!#In’ Up’ getiteld. In een klassieke formatie brengen ze rechttoe rechtaan rock die gemakkelijk in het gehoor ligt. Echt vernieuwend klinken ze niet, de invloeden van hun muzikale helden als Jane’s Addiction en Pearl Jam zijn nooit ver te zoeken. Hier is het opletten geblazen om niet in de clichés van het genre te vervallen. Hun songs zitten wél goed in elkaar, af en toe horen we een mooie gitaarsolo en in ‘Dance Baby’ sleuren ze er zelfs wat dansbare beats en snedige gitaren bij. Bij momenten klinkt de zanger echter wat wenerig, hoewel hij een goede stem heeft en dit met wat oefening opgelost kan worden.
C.J.Seven bestaat uit goede muzikanten, maar in de opnames missen we wat afwerking en details die het luisteren interessanter kunnen maken. Als we een advies kunnen geven is het dat ze een beetje meer moeten durven experimenteren met hun sound. Maak het wat vuiler, zweteriger en meer zelfzeker, zoals dat bij goede rock ’n roll hoort.