Keer op keer hetzelfde album maken is niet aan Madensuyu besteed. Op ‘Current’, de vierde langspeler van het Gentse duo, ruilt Stijn Ylode De Gezelle zijn vijfsnarige gitaar in voor piano, het instrument waarbij hij zich naar eigen zeggen het best kan mee uitdrukken. Het gevolg is dan ook een unieke mix van eigenzinnige postpunk en klassieke pianomuziek. De typerende wall of sound mag dan grotendeels verdwenen zijn, hun tegendraadse songs boeten niet in qua intensiteit. Meer nog, ‘Current’ kwalificeert als Madensuyu’s moeilijkst te doorgronden plaat.

Hoewel ‘Current’ een sfeervol, donker geheel vormt, steken er toch een aantal songs bovenuit. Zo is de eerste single ‘A current’ – ondanks slechts vijf regels zang – Madensuyu op z’n meest catchy. De afdalende pianoriedel nestelt zich meteen in je hoofd en het krachtige drumwerk van Pieterjan Vervondel is erg meeslepend. ‘Breathe, sail on’, de uptempo “rocker” van de plaat, hakt er eveneens stevig in, maar het is de onstuimige samenzang van het duo dat deze keer de show steelt.

Absolute favorieten zijn de ballad ‘Rag’ en het bijna instrumentale ‘The ravel’. Niet toevallig de songs waarin de typerende, diepe Madensuyu-bas van zich laat horen. Die bas is op de rest van de plaat een opvallende afwezige en wordt stiekem toch een beetje gemist. Verder is de fijne poreuze productie van ‘Current’ zeker het vermelden waard : met hoofdtelefoon lijkt het net alsof de band naast je staat te spelen in hun repetitieruimte. Dit valt vooral op bij het opzwepende ‘The flood the flow the roar’, een instrumentaal nummer waar beide heren fors tekeergaan op piano en drums.

In vergelijking met de majestueuze voorganger ‘Stabat Mater’, valt ‘Current’ wel net een tikkeltje minder sterk uit. Niet elk nummer op dit korte album weet immers ten volle te bekoren. ‘Ill timed’ voelt bijzonder ongemakkelijk aan door die vocale mengelmoes en is instrumentaal nogal braafjes. Tweede single ‘One more time’ dramt dan weer iets te lang door op een weinig interessante pianoriedel, wat gelukkig deels gecompenseerd wordt in de outro met verrassende akkoordovergangen en tribal-gedrum. Beide songs dragen echter wel bij aan de naargeestige stemming op de plaat, waardoor ze absoluut niet uit de toon vallen.

‘Current’ is hoe dan ook een artistiek statement. Vooral de drumloze sfeernummers als ‘It comes along’ en afsluiter ‘8 by pieces’ dragen bij aan dat kunstige karakter. Dit maakt van ‘Current’ niet de meest toegankelijk plaat, echter wel een met een hart en ziel. Ylode en PJ doen nu eenmaal wat ze willen, zonder toegevingen aan het grote publiek – en dat siert hen. Trouwens, mocht Ylode beslissen om voor de volgende lp zijn piano in te wisselen voor een dwarsfluit, zou dat nog steeds als Madensuyu klinken. En bands die zich zoiets kunnen permitteren, verdienen sowieso respect.

Madensuyu heeft de komende weken een hele resem concerten gepland in België. Het volledige overzicht vind je hier.