David Bowie – The Next Day: meesterlijk

door Nicolas D'Exelle

Bowie is back, tegen alle verwachtingen in. Net wanneer je het gevoel hebt dat een van de allergrootste iconen uit de popgeschiedenis in de vergetelheid is geraakt, weet David Bowie alles en iedereen te verrassen. Op zijn 66ste verjaardag lanceert hij geheel onverwacht de nieuwe single ‘Where Are We Now?’, en als kers op de taart wordt het nieuwe album ‘The Next Day’ aangekondigd. Een opluchting voor zij die na het eerder matig onthaalde ‘Reality’ al 10 jaar snakken naar nieuw materiaal. Maar wat is er nog mogelijk voor een man die zowat alles heeft bewezen?

Wel, dat is duidelijk nog veel. De eerste helft van de plaat biedt ons meer dan we ooit hadden durven dromen: Opener en titelnummer ‘The Next Day’ is rock van de bovenste plank. Heerlijk dansbaar, met pompende drums en snedig gitaarwerk van kompanen Jerry Leonard en Earl Slick. Bowie laat horen nog steeds geweldig te kunnen uithalen met z’n karakteristieke stem. En of we dat leuk vinden. ‘Dirty Boys’ slentert heerlijk traag vooruit, maar weet je – mede door het rauwe instrumentarium – langzamerhand toch bij de keel te grijpen. ‘The Stars (Are Out Tonight)’ heeft hier heel wat minder moeite mee. Beter gezegd: een van de beste nummers van 2013 tot nu toe. Refererend aan het drukke leven van celebrities worden Bowies vocalen smaakvol aangevuld met achtergrondkoortjes, vioolpartijen en melodieuze gitaren. Topklasse.

Eerste single ‘Where Are We Now?’ brengt een moment van rust, en wat voor een. Tijdens deze ballad pur sang kijkt Bowie op nostalgische wijze terug naar zijn tweede thuis, Berlijn. Een tikkeltje melancholisch, breekbaar, maar vooral enorm overtuigend. Dit laatste koppelen we ook aan ‘Valentine’s Day’, een heerlijk verteerbare popsong met een hoofdrol voor Slick en Leonard. Een geweldig refrein overigens, voor zij die nog twijfels zouden hebben over de kracht van dit album.

Vervolgens komt er meer experiment tevoorschijn: ‘If You Can See Me’ klinkt dreigend, met complexe drumritmes, en bevat sounds die we ook in de jaren ’90 te horen kregen. Een plek op de tracklist van Earthling is dan net weer een beetje veel van het goede. ‘How Does The Grass Grow?’ bevat sfeervolle in- en outro’s, maar is bovendien gewoonweg een sterke uptempo rocksong. ‘(You Will) Set The World On Fire’ is dat met zijn geweldige solo en gitaarriffs zelfs nog net iets meer. Ook hier weet Bowie te overtuigen met een refrein van jewelste. Bijgevolg zou deze knaller niet misstaan als single.

Topmateriaal in overvloed, je hoort het al. Er is geen enkele misplaatste song aanwezig, en het is duidelijk dat Bowie nog altijd dondersgoed weet waar hij mee bezig is. De donkere, vaak naar de dood verwijzende teksten weerspiegelen het feit dat zijn leven – na zijn hartproblemen – vast en zeker een andere wending heeft aangenomen. Dit hangt samen met de vaststelling dat hij niet per se meer de behoefte heeft om vernieuwend uit de hoek te komen, maar daar zal niemand zijn slaap voor laten. Het lijkt erop dat de legendarische zanger terugkijkt op een rijk gevulde carrière en daarmee een formidabel en bovenal compromisloos album heeft afgeleverd.

David Bowie heeft momenteel nog geen concertdata gepland.

Website David Bowie

Album verdeeld door Sony Music