Op relatief korte tijd heeft Dax J naam weten te maken in de technoscene. Niet alleen omdat hij in Tunesië de islamitische gebedsoproep afspeelde, maar vooral dankzij zijn snoeiharde en energetische dj-sets. Met ‘Offending public morality’ is hij niet aan zijn proefstuk toe, na twee eerdere albums.

Albums zijn binnen de techno-wereld nog steeds meer regel dan uitzondering. Dat bewijst dat producers die toch voor het format kiezen er een behoorlijk gewicht aan geven. De ambities zijn dan ook hoog, al lijkt Dax Heddon met momenten ten onder te gaan aan zijn eigen opgelegde druk.

Naast de obligatoire “rustig opbouwende nummers” die (te) vaak te horen zijn op techno-lp’s, is een veelheid aan invloeden te merken. De meest opvallende is ‘1001 amen nights’. Het nummer is zoals de naam al aangeeft opgebouwd rond de typische drumroffel. Aan een hoog tempo ratelen ze voorbij, met typische ingehouden rave-samples. Het is hier dat de drum and bass-achtergrond van Heddon het sterkst naar boven komt, maar met de eerder overbodige edgy sample op het einde roept hij ook de negatieve connotaties die aan het genre kleven op.

Gelukkig weet Dax J ook nog effectief te verrassen. ‘Waves of isolation’ bevindt zich in het o zo Britse triphop-sfeertje. Ook hier komen de amenbreaks terug, maar minder opzichtig, en ten voordele van een meer zweverig geluid. Eropvolgend lijkt eindelijk de overstap gemaakt te worden naar techno. ‘Reclaim our lost honour’ vergeet losweg een intro te bevatten, maar roept wel een old school rave-gevoel op. Ook de hardere live-kant van Dax J komt aan bod. Het titelnummer is een knaller, die op de eerder cheesy synths na, heel uitdrukkelijk op de dansvloer mikt. Een hoog bpm, een continue bas, en net genoeg gevarieerde geluiden in de mix: het zou ons niet verbazen als we deze zomer ‘Offending public morality’ te horen krijgen.

‘Kerb crawling’ spreidt eenzelfde energie tentoon, en hoewel die track misschien iets te gelijkaardig klinkt, toont het wel dat Dax J een eigen geluid heeft weten te vinden. De beste momenten van het album zijn toch wel degene die meer nadrukkelijk flirten met de grens tussen IDM en techno. ‘Unrepentacostal’ en ‘Mustapha mond’ zijn misschien de minst verwachte kandidaten voor een liveset, maar de mix tussen Aphex Twin-achtige electronica en (zeker in het geval van ‘Unrepentacostal’) een pompende four-to-the-floor-beat zijn gemaakt voor dj’s die ruiger, energieker en gevarieerder willen draaien.

Wij hebben onze albums graag min of meer consistent, en net daaraan ontbreekt het op ‘Offending public morality’. Het is lovenswaardig dat Dax J nog steeds opteert voor een “stervend” format, maar doordat de verschillende stijlen door elkaar lopen, weet hij niet echt een overheersende sfeer op te wekken. Indien Heddon deze lp verspreid over twee of drie ep’s uit had gebracht, zou er niets dan lof zijn. Nu wordt te veel van alle walletjes tegelijk gegeten.

Je kan Dax J live aan het werk zien zondag 15 juli op Dour (info & tickets).