Faces On TV klimt naar de top van hedendaagse belpop met ‘Night funeral’

door Zeno Van Moerkerke

Toen wij enkele jaren geleden voor het eerst ‘Traveling blind’ hoorden, dachten wij dat Balthazar een fantastische nieuwe single uit had. Jasper Maekelberg, het enige brein achter Faces On TV, leek ons stijlvol mee te surfen op de nieuwe golf poptimisme die Balthazar opgestuwd had. Sindsdien zijn wij echter op onze plaats gezet: Jasper Maekelberg is geen nonchalante surfer die zich gemoedelijk laat meedragen, hij is een sluitstuk aan de basis van de golf die stilaan een tsunami wordt. Als producer droeg hij onder meer  Soldier’s Heart, Gabriel Rios en Jef Neve de lucht in, en schreef hij onverwachtse belpopgeschiedenis met Bazart. Tussendoor tourde hij met Warhaus door Europa en momenteel bereidt hij de definitieve overspoeling van België voor met Balthazar. Dus, ontdaan van al onze scepsis en met een optimistische twinkel in de ogen, klikten we onze link voor ‘Night funeral’ aan.

Die rolt meteen de kamer binnen met opener ‘Suspicious’. Een ongelofelijk rijke groove tekent de krijtlijnen waarin minimale strepen bas en xylofoon hun werk doen, alsof Steve Reich besloten heeft enkele afrobeat-specialisten toe te voegen aan zijn orkest. Wij zeggen trouwens xylofoon, al durven we daar geen euro op verwedden gezien Jasper Maekelbergs voorliefde voor obscure percussie. Waar wij wel geld op durven in te zetten, is dat ‘Suspicious’ de deur zal opentrappen in menig Vlaams huis en zelfs de droogste nonkel zal doen vingerknippen. Meer lekkers wordt vervolgens voorgeschoteld met ‘Dancing after all’, de single die op het randje van de kitsch danst. Pathos haalt het uiteindelijk van pathetisch en wat overblijft is een ijzersterke popsingle.

Wat ‘Night funeral’ ons duidelijk maakt, is wat the sound of Jasper Maekelberg precies is. Nu hij met Faces On TV al zijn kaarten op tafel legt, wordt zijn solo slim duidelijk: als geen ander beheerst hij de groove. Percussie en bas haken keer op keer perfect en tegelijk losjes ineen. Het levert het fantastisch herkenbare gevoel op dat je ook terughoort in zijn producties, het gevoel dat alles nét ritmisch blijft samenhangen terwijl het nummer vooruit rammelt. Zo is er ‘Same thing’, dat melancholisch voortschrijdt totdat enkele jengelende gitaren de rust verstoren in wat voelt als een instrumental van Shlohmo. Op ‘Call me up’ wordt hetzelfde frisse trucje toegepast, maar ditmaal met een bassynthesizer waar James Blake trots op zou zijn. Het sterke, opzwepende ‘Looking glass’ doet denken aan ‘Wicked streets’ van J. Bernardt met zijn pompende hoorns. Daartegenover staat ingetogen centerpiece ‘Tell me’, waarop Faces On TV een indrukwekkende vocale reikwijdte tentoonspreidt én ons weet te raken. Straf. Wij wensen nog onze hoofdprijs uit te delen: ‘Slowly fading out’ versmelt achteraan het album alle voorgaande ideeën in een vuistdikke zes minuten. Op een niet thuis te brengen percussie-element wordt blok voor blok gebouwd en afgebouwd zonder dat wij ooit onze concentratie verliezen, het beroert én blijft dansbaar, het is swingdansen aan de afgrond.

‘Night funeral’ klinkt als de combinatie van Warhaus en J. Bernardt die niét Balthazar is. Er zijn de eindeloze percussie en blazers, de uitstekende refreinen en muzikale bochten. Echter, omdat wij immer gedwongen zijn te muggenziften, is het onze plicht te melden dat Jasper Maekelberg nog één ding mist, en dat is het peilloze charisma dat Jinte Deprez en Maarten Devoldere wel hebben. Begrijp ons niet verkeerd, Jasper Maekelberg is een prima zanger, hij mist enkel nog de kracht om elke doordeweekse zin om te buigen naar dramatische poëtiek. Maar wat niet is, kan altijd nog komen.

Luisteren naar Faces On TV is een beetje als thuiskomen. Iedereen die ooit naar Vlaamse radio luistert, zal het kunnen beamen: Faces On TV is duidelijk herkenbaar als dé gedeelde sound van Vlaamse pop met een hoek af. Waren wij Jasper Maekelberg, we zouden beginnen blozen door elk uur op Studio Brussel onze invloed te horen. Wij kunnen je nu al vertellen, zonder blikken of blozen, dat Faces On TV met zijn debuut een ijzersterke toevoeging aan de belpop levert. Binnen twintig jaar komt er zeker weten nog een Canvasdocumentaire.

Faces On TV stelt ‘Night funeral’ vanavond voor in de Ancienne Belgique.