Girls in Hawaii vindt hoop in de melancholie op ‘Nocturne’

door Frederik Jacobs

Vier jaar geleden wist Girls in Hawaii op magistrale wijze een persoonlijk dieptepunt – de dood van drummer Denis Wielemans – om te zetten in een muzikaal hoogtepunt. Het hartverscheurende ‘Everest’ kwam voort uit emoties waarvan we niet eens wisten dat ze bestonden – nu eens groots, dan weer erg ingetogen – en liet niemand onberoerd. Zo’n krachtige plaat opvolgen is niet evident, maar met ‘Nocturne’ hebben de Waals-Brabanders wederom een parel de wereld ingestuurd.

De grootste troef van Girls in Hawaii’s nieuwste langspeler is het feit dat geen enkele song uitblinkt. Stuk voor stuk zijn de nummers soberder dan we van de band gewoon zijn, zelfs wanneer er met electronica gespeeld wordt. Geen ambitieuze uithalen als ‘We are the living’ of ‘This farm will end up in fire’ op ‘Nocturne’, wel een coherent geheel van melancholische ballads, balancerend tussen tristesse en hoop. Toegegeven: ‘Walk’ en het erg leuke ‘Indifference’ zijn radiovriendelijke popsongs en in ‘Overrated’ zit meer pit dan gemiddeld, maar ze worden zo goed ingepast in de plaat dat dat amper opvalt tijdens een integrale luisterbeurt. Bescheiden vedetten in een ploeg waar iedereen even belangrijk is.

Bloedmooie instrumentale opener ‘This light’ zet op meeslepende wijze de toon voor de rest van de plaat. Op de tonen van een manische herfstmelodie sluit Antoine Wielemans  zichzelf op voor de rest van de buitenwereld, en ook tijdens het subtiele ‘Blue shape’ wordt duidelijk dat hij zijn verongelukte broer nog niet vergeten is. Doodeerlijke oerkreet “I am lost again tonight” zorgt ervoor dat het ijzersterke ‘Cycle’ meer dan ooit aan ‘Everest’ doet denken – al is dat misschien geen goed teken op persoonlijk gebied. Gelukkig is er op ‘Nocturne’ ook ruimte voor het beminnen van een vrouw op vertrouwde tonen (‘Guinea pig’) en charmant gebroken Engels (‘Monkey’). Het verlies van Denis weegt nog steeds zwaar, al geraken de jongens er op termijn wel door. De therapeutische waarde van muziek wordt op die manier nog maar eens bewezen.

Net wanneer we denken dat Girls in Hawaii rust gevonden heeft na een woelige periode, sluit ze haar nieuwste plaat af met de neerslachtige woorden “and the white snow will turn to mud“. De hoop op een goede afloop wordt echter deels gered tijdens de mooie instrumentale outro die dienst doet als een deugddoende catharsis. ‘Nocturne’ is op die manier prachtig van begin tot eind; nu eens met geheven hoofd, dan weer met de handen in het haar. De Girls snijden minder diep dan met conceptplaat ‘Everest’, maar laten ons allesbehalve onberoerd. En oh, zeiden we al dat de titel uitstekend gekozen is?

Girls In Hawaii speelt dit najaar uitvoerig in Frankrijk en Wallonië, en staat op 4 december in een uitverkochte Ancienne Belgique. In 2018 staat de band in Het Depot (08.02, info & tickets), Vooruit (15.02, info & tickets) en Trix (17.02, info & tickets)