Goldfrapp doet een degelijke poging tot sfeerbeheer op ‘Silver eye’

door Yelke Van Laer

Alison Goldfrapp en Will Gregory draaien al eventjes mee in de elektronische scene. Haar omgeving is constant in verandering, en Goldfrapp doet op deze nieuwste langspeler haar uiterste best om vernieuwend uit de hoek te komen. Er werd beroep gedaan op The Haxan Cloak en producer John Congleton, maar op ‘Silver eye’ blijft Goldfrapp helaas te veel ter plaatste trappelen.

De algemene toon van het album is donkerder dan wat we van het Britse duo gewoon zijn. ‘Silver eye’ lijkt wel in een mystieke waas gehuld. Repetitieve beats en meditatieve zanglijnen zorgen op ‘Become the one’ en ‘Everything is never enough’ dat we al snel in hogere sferen belanden. ‘Faux suede drifter’ en ‘Zodiac black’ kiezen voor een rustigere aanpak en plaatsten niet de beats maar de uitgerekte zang van Alison Goldfrapp centraal.

Helaas loert verveling voortdurend om de hoek. Enkel ‘Moon in your mouth’ raakt nog een gevoelige snaar met sfeervolle synthesizers en een rake tekst. Het gebrek aan afwisseling doet de plaat dan wel naadloos voorbij schuiven, echt blijven hangen doet ‘Silver eye’ niet.