‘A sun full and drowning’ van het Yorkse Grass House heeft iets. Er hangt een waas van kwaliteit en volwassenheid over die op veel debuutplaten nog niet te vinden is. Dat gevoel wordt zonder twijfel opgeroepen door de donkere bariton van Liam Palmer. Hij croont zoals Nick Cave of Matt Berninger en weet op overtuigende wijze de aandacht naar zich toe te trekken. Maar er is meer. De muziek, druilerige Londense psychedelica met een snuifje Americana, geserveerd in een delicate dosering, heeft iets mysterieus. Het doet ons een beetje denken aan Tindersticks.

Naast Liam Palmer bestaat de band uit gitaristen Steven Dohe en Nicholas Jones en drummer Ross Hall. Daarnaast kunnen we de impact van producer Jim Anderson niet onderschatten. Hij wist het beste uit het viertal te halen en zorgde voor een mooie plaat die wel nooit helemaal af klinkt. Boven sluimerende baslijnen en bijna tribale drums worden laagjes Americana gelegd die heel soms tot uitbarsting komen. Die opbouw is de logische verderzetting van de leidraad doorheen de plaat, met name de pracht van een natuur die verwoestend kan uithalen.

Het album start met ‘Spinning as we turn’ dat een staalkaart is van wat Grass House verder te bieden heeft. De nummers klinken tegelijkertijd poëtisch en bombastisch. De teksten van Palmer zijn net als die van Cave heel verhalend en hebben een duister kantje. In ‘Faun’ schuurt een orgeltje zich langs regels als “you can have what you will in soluble pills and you can find yourself in some nostalgic state”.  Verderop opent ‘And now for the wild’ met het scherpe “the world will make a cuckold of us all”. De recente single ‘I was a street light’ baadt in een meer poppy sfeer dankzij het refrein dat blijft hangen, en toch voelt ook hier de straat heel verlaten aan. Het afsluitende ‘Avocado eyes’ laat een andere Palmer horen; nu is hij meer Shane McGowan dan Matt Berninger en heeft de wijn plaatsgemaakt voor whisky. Een dronken stem en krakkemikkige piano roepen de sfeer op van een rokerige bar die afgesloten wordt maar waar je blijft hangen tot je wordt buitengegooid.

Ondanks de klasse geloven we niet dat dit debuut al een wereldplaat is, daarvoor is het geheel niet opmerkelijk genoeg. Anderzijds, een eersteling met de kracht om iedere luisterbeurt te verrassen opent volgens ons wel de deuren naar de toekomst. Met ‘A sun full and drowning’ heeft Grass House een zaadje doen ontkiemen dat hopelijk net als The National de tijd krijgt om gestaag open te bloeien. Het is nu aan het viertal om die belofte waar te maken.

Grass House website

Album verdeeld door V2