Stephen Fitzpatrick en Audun Laading ontmoetten elkaar op school in Liverpool en merkten dat ze best wat gemeenschappelijk hebben. Zo sleten beide studenten tijdens hun jeugd hun dagen in doodse kustdorpjes – Fitzpatrick aan de Engelse westkust en Laading in Noorwegen – en deelden ze een voorliefde voor spottend sarcasme. Ook op muzikaal vlak hadden ze heel wat raakvlakken en samen richten ze het groepje Her’s op.

De zelfverklaarde superfans van The Free Design en Supertramp hopen stiekem met hun muziek eenzelfde vorm van cheesiness te bereiken als voornoemde bands. Het duo bezit alvast de nodige dosis humor en zelfspot. Lees hun geestige Facebookposts er maar eens op na. Bovendien stralen de twee een hoog Laurel & Hardy-gehalte uit. Allemaal leuk en wel, maar maakt Her’s ook degelijke muziek?

Met een eerste verzameling nummers ‘Songs of Her’s’ wisten ze niet meteen potten te breken, maar potentieel toonden de twee zeker wel. Hun catchy slackerpop kreeg regelmatig vergelijkingen met Mac DeMarco en soortgelijken toegewezen. Nu, een dik jaar later is het tijd voor hun officieel debuutalbum ‘Invitation to Her’s’, uitgebracht op het kleine indielabel Heist Or Hit Records.

Opener ‘Harvey’ is een van de vier vooruitgeschoven singles die ons warm moest maken voor ‘Invitation to Her’s’. Inspiratie voor het nummer haalden ze uit de gelijknamige komedie uit 1950, waarin James Stewart beste vriendjes wordt met een voor de buitenwereld onzichtbaar konijn op mensenformaat. Met veel plezier kroop Her’s in de huid van de protagonist en kwamen ze uit op een ode aan konijn Harvey. “Everyone thinks I’m crazy/Crazy for you, oh boy”, klinkt het gelukzalig in het aanstekelijke refrein. Erg origineel is het allemaal niet – de gekke, hooggepitchte stemmetjes zijn zowat het handelsmerk van Ariel Pink en de hoofdmelodie lijkt schatplichtig te zijn aan Julian Casablancas – maar het is zeker een degelijke popsong.

‘If you know what’s right’ lijkt qua zang en instrumentatie dan weer sterk op – daar heb je ‘m weer – Mac DeMarco, al weet die een refrein meer fijnzinnigheid mee te geven. Geef ons dan maar ‘Low beam’, waarop de eerder genoemde artiesten wederom lustig in de Liverpoolse blender belanden, maar Her’s er inventiever mee weet om te springen. Ook op de rest van het album blijft het moeilijk om een nummer te vinden waar je niet moet denken aan hun overduidelijke invloeden.

Ter afwisseling voegt zanger Fitzpatrick op tijd en stond wat theatrale pathos toe aan z’n stem, maar een eigen smoel weet Her’s op hun debuut nog niet te vinden. Liefhebbers van het genre dienen het album zeker eens een kans te geven, maar ook voor hen is de kans klein hier iets te ontdekken dat ze nog niet eerder en beter hebben horen doen.

Her’s speelt komend weekend op Leffingeleuren en dinsdag 18 september in de Botanique. Meer info vind je hier.