Hookworms blijft te eentonig op ‘Microshift’

door Koenraad Stevens

Toegegeven: wij bij Indiestyle.be zijn – in tegenstelling tot de publieke opinie – maar koele minnaars van het werk van Hookworms. Het in 2014 verschenen ‘The hum’ leek ons voornamelijk een puik staaltje muziek jatten en kon ons maar matig bekoren. Gelukkig zijn we vergevingsgezinde mensen en geven we ‘Microshift’ opnieuw een eerlijke kans.

Deze derde plaat ligt in het logische vervolg van hetgeen voorafging: door de synthesizers voortgestuwde psychedelische songs, die zich steeds laten kenmerken door een goede opbouw – er wordt vooral vaak in de intro geïnvesteerd. Tegelijkertijd laat Hookworms’ muziek zich daarmee al te gemakkelijk door slechts één zin omschrijven. Ze laten zich graag vergelijken met onder andere MGMT, maar laatstgenoemde groep brengt een pak meer variatie in zijn muziek.

Het album begint erg hoopgevend met het catchy ‘Negative space’, dat klanken van het genre van Kraftwerk bevat en wij reeds eerder op je loslieten. ‘Statistic resistance’ gaat op hetzelfde energieke elan verder. We merken dat Hookworms opnieuw inzet op de crossfade tussen de verschillende nummers, om van ‘Microshift’ een totaalervaring te maken. Daar zijn ze slechts gedeeltelijk in geslaagd.

‘Ullswater’, het op een na langste nummer van de plaat, heeft een sterk refrein, maar kan niet blijven boeien tot het einde. Het was beter geweest als de jongens uit Leeds er vier minuten af hadden gedaan. Vervolgens wisselen de tragere en snellere nummers elkaar netjes af. ‘The soft season’ neemt gas terug, maar komt nooit echt tot een hoogtepunt. Langste nummer ‘Opener’ behoudt in tegenstelling tot ‘Ullswater’ wel onze aandacht tot op het einde en is onze favoriet van de plaat.

Jammer genoeg begint onze aandacht nadien wat te verslappen. We krijgen stilletjes aan een orgeloverdosis. ‘Microshift’ kent nu eenmaal te veel nummers die gebaseerd zijn op meestal slechts twee orgelakkoorden, zo ook ‘Each time we pass’ en ‘Boxing time’. Na het overbodige instrumentale ‘Reunion’ besluit het album met ‘Shortcomings’: andermaal sterke intro, andermaal orgeltje, maar we krijgen meer en meer een been there, done that-gevoel.

‘Microshift’ is een degelijke plaat die meer poppy is en meer elektronisch klinkt dan we van Hookworms gewoon zijn. We missen echter variatie en echte uitschieters om deze plaat echt aan te raden.

Hookworms is deze dinsdag te zien in Nest in Gent.