Jeugdig enthousiasme van Declan McKenna op ‘What do you think about the car?’

door Bert Puype

Op je achttiende al een stevige live-reputatie en een eerste album hebben: het is niet iedereen gegeven. Vooral niet als dat album nog eens een kanjer bomvol aanstekelijke nummers blijkt te zijn. Net als Jake Bugg, Mura Masa en Flo Morrissey behoort Declan McKenna tot de jongste Britse muziekgarde.

Ondanks z’n jeugdigheid heeft McKenna de voorbije jaren duidelijk goed geluisterd naar verschillende tendensen in de muziekwereld. Zo merken we op zijn debuutplaat invloeden van onder andere MGMT, Vampire Weekend en zelfs het Duitse duo Milky Chance. Ook de momenteel populaire versmelting van dansbare synths en opzwepende gitaren heeft McKenna opgemerkt. Zijn synthesizers doen denken aan stoffige Ninento-cardridges en arcadespelen en houden alles laagdrempelig. Verslijt de nummers op ‘What do you think about the car?’ echter niet voor simpel of oppervlakkig: de composities zijn vaak verrassend, zeker als je weet dat McKenna quasi alle instrumenten op de plaat zelf beheerst en bespeelt.

McKenna wisselt met gemak af tussen voorzichtige bombast (de kinderstemmen op de achtergrond bij ‘The kids don’t wanna come home’) en een minimalistische aanpak (‘Listen to your friends’). Die afsluiter heeft veel weg van een mengelmoes van The King Blues en Macklemore. De grote kracht van deze plaat schuilt echter niet in de originele aanpak noch in de vernuftig ingezette instrumenten. Wel is het de bijna onvatbare aanstekelijkheid die ‘What do you think about the car?’ doet nazinderen. Al vanaf een tweede luisterbeurt krijg je spontaan zin om mee te bewegen en te zingen. Voornamelijk opener ‘Humongous’ en ‘Why do you feel so down’ hadden dat effect, maar ook de overige nummers klinken al na een paar keer spelen vertrouwd en herkenbaar. Schrijftalent en veel goesting om nummers te maken zijn daarvoor de oorzaak.

Natuurlijk is er ruimte voor verbetering. Zoveel jeugdig enthousiasme komt hier en daar ietwat puberaal over. Dat kan natuurlijk ook positief opgevat worden: McKenna heeft immers nog genoeg tijd om z’n talent te laten rijpen en z’n unieke manier van muziek maken uit te puren. Met een nummer als ‘Brazil’ bereikt hij alvast een groot publiek, iets wat alleen maar goede hoop geeft voor dergelijke indierock die al meermaals ten dode was opgeschreven.

Declan McKenna speelt 10 oktober in de Botanique (info & tickets).