Jib Kidder – Teaspoon to the ocean: luieren, wegdromen en scoren

door Matthias Desmet

Een plaat van The Byrds wordt achterstevoren afgespeeld. Op de oceaanbodem concerteert East River Pipe. Een Indisch Raga-orkest besluit rockmuziek te maken. Muzikale invloeden vervagen en de mist wordt dikker telkens Jib Kidder aan zijn waterpijp lurkt. Op een roze wolk zweeft hij naar zijn eigen universum. Lummelen wordt tot kunst verheven. De slacker en de homo ludens klitten samen.

Met een punky doe-het-zelf-attitude verkent Sean Schuster-Craig, alias Jib Kidder, al jarenlang alle uithoeken van wat hij de “psychedelic collage” noemt. Muziek, productie, artwork et cetera doet Jib allemaal in z’n uppie. Zijn artistieke output bevat naast muziek ook onder andere iPhone-kunstwerkjes, “droomsculpturen”, weirde knipsels en plaksels en landschappen uit wol. Die laatste inspireerden Jib tot de cover van dit albumpje: een uitgepuurd landschapje. Laat het een symbool zijn voor het evenwicht en de beheersing die Kidder op zijn zesde langspeler heeft gevonden, een gesamtkunstwerk zonder pretentie.

‘Teaspoon to the ocean’ lijkt het culminatiepunt van zijn métier. Nadrukkelijke referenties zijn afgeschud om te komen tot samengebalde, bezwerende eenheid. Dit is het tipping point waar het verleden een springplank vormt naar het heden en post-ironisch knipogen kantelt naar eigengereid vernieuwen. Collage is niet langer collisie, maar cohesie.

Trippy waggelend sleept de muziek zich voort en dompelt ze de luisteraar steeds dieper in het psychedelische moeras onder. Jibs zwaar vervormde vocalen galmen door de kleurige schemering. Woorden lossen op. De stem is slechts een instrument onder de anderen, ze hecht zich aan de dobberende gitaarbrij of scheert langs de samplebrokstukken.

‘Remove a tooth’ is een opener op kousenvoeten, die je zachtjes binnenloodst in Jibs wereld. ‘In between’ is als een Indonesische traditional tot een psych-rockballad omgeturnd. Op ‘World of machines’ besluit Syd Barrett trip-hop te maken. De hypnose voltooit zich volledig op ‘Melt me’: negen minuten lang trekt een vriendelijke hand ons het drijfzand in.

Jib Kidders muziek beschrijven is een bij voorbaat mislukte missie. De bouwstenen komen ons vaag bekend voor, het resultaat niet. Luisteren dus, dit unieke schijfje.

Webstek Jib Kidder

Album verdeeld door V2