Julia Jacklin overtuigt niet helemaal op ‘Crushing’

door Jens Wijnants

Afkomstig uit de adembenemende Blue Mountains in Australië kende het leven van Julia Jacklin al verschillende paden, van highschool bands die zich voornamelijk toelegden op het coveren van Avril Lavigne en Evanescence tot het werken in een fabriek die etherische oliën produceerde. Ondanks dat haar familie niet geloofde dat Jacklin het zou gaan maken in de muziekwereld, kwam ze in 2016 aankloppen met ‘Don’t let the kids win’, een debuut vol onvervalste indiepop die de persoonlijke thema’s niet schuwde. Op ‘Crushing’ gaat Jacklin verder op dat elan: de 28-jarige zangeres zingt over tot het besef komen dat haar leven te vaak in functie van anderen stond en dat de intensiteit van haar gevoelens steeds hebben geleid tot gebroken harten.

Meer dan in de muziek uit Julia Jacklin haar emoties en persoonlijkheid in de teksten. Het mooiste voorbeeld komt uit het opzwepende ‘Pressure to party’, een nummer waarin ze omschrijft hoe ze zich voelt ten opzichte van verwachtingen tijdens bepaalde belevenissen zoals een relatiebreuk. “First it’s like, ‘Oh, you’ve gotta take some time for yourself’…but then if you take too much time it’s, ‘You’ve gotta get back out there!’ That song is just my three-minute scream, saying I’m going to do what I need to do, when I need to do it.” Ook tijdens opener ‘Body’ laat Jacklin, op een trage voortslepende beat, duidelijk weten dat zij het is die het tempo van haar leven bepaalt. Ze houdt het verder klein, alsof haar woorden wel duidelijk genoeg zijn.

Op muzikaal vlak is de Australische vaak spaarzaam in haar arrangementen en probeert ze voornamelijk met haar expressieve stem voor spanning en ontspanning te zorgen. Jammer genoeg werkt dit niet voor het geheel van de plaat. Nummers als ‘When the family flies’ en ‘Good guy’ hadden wat meer aankleding verdiend. Dan mag Jacklins stem er nog wel voor zorgen dat de boel staande blijft, toch blijven we op aardig wat vlakken op onze honger zitten. Zo lijkt ‘You were right’ net iets te veel op ‘Pressure to party’. Afsluiters ‘Turn me down’ en ‘Comfort’ kunnen de twijfels niet helemaal wegnemen, maar geven wel wat meer vertrouwen.

‘Crushing’ is een persoonlijke plaat die op tekstueel vlak goede raad heeft voor de twijfelaars in het leven. Voor de muziekliefhebbers bestaat de kans dat hij wat snel gaat vervelen. De prachtige stem van Julia Jacklin maakt veel goed, maar kan niet voorkomen dat we af en toe afgeleid worden en onze muziekbibliotheek induiken om wat anders op te zetten.

Julia Jacklin speelt op 8 april live in de AB te Brussel. (info & tickets)