Het aantal keer dat we op Indiestyle voorspelden dat Låpsley zal doorbreken in 2015 is niet meer op één hand te tellen. Een factor die daar een grote rol in speelde, was de release van haar ‘Understudy ep’ die voor begin januari op de planning stond. We waren er dan ook als de kippen bij om die vier songs – waarvan drie gloednieuwe – te beluisteren.
De ep begint met het sobere ‘Falling short’, een nummer dat een aantal maanden geleden commotie veroorzaakte en de jongedame een vaste plaats bezorgde in menig ‘artists to watch’-lijstje. Beats en piano ondersteunen de zuivere stem van de zangeres zonder ze te overschaduwen. Verder gaan we met ‘Brownlow’, waar de percussie vrij spel krijgt en zo een prominentere rol speelt dan in ‘Falling short’. Ook hier gebruikt Låpsley het trucje dat ondertussen haar signatuur is geworden; een verlaagde stem, waardoor het lijkt alsof ze een duet zingt maar die helemaal de hare is. ‘8896’ kenden we al in zijn akoestische versie door de BBC Maida Vale-sessies, maar horen we nu voor het eerst in zijn volle glorie. Het wordt echter het meest doorsnee liedje van de vier, met hier en daar wat getokkel op een piano. Eindigen doet ze in stijgende lijn. ‘Dancing’ lijkt in het begin een rustige afsluiter te worden, maar ontketent in het midden eventjes tot een bom vol energie, om dan weer behaaglijk af te sluiten.
Låpsley’s muziek klinkt nog steeds even moeiteloos als voordien. De verwachtingen die rond deze ep gecreëerd werden werden zeker ingelost, en ook al doet de Britse niets dat we niet verwacht hadden, mooi is het zeker. Ze zingt op het einde van het album “always been an understudy”, maar de komende weken krijgt haar mini-plaat toch de hoofdrol in onze afspeellijsten. Bitterzoete electronica en een engelenstem, het blijkt nog steeds een geslaagde combinatie.
