Matthew E. White – Big Inner: innemende missionariszoon

door Thomas Konings

Vorig jaar bracht Matthew E. White zijn debuutalbum ‘Big Inner’ uit op Hometapes. Als je ooit al eens van dat label gehoord hebt, mag je jezelf met recht en rede een krak noemen. Als je er nog nooit van gehoord hebt, is dat niet meer dan normaal. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: ‘Big Inner’ kwam weinig mensen ter ore. Zij die de plaat wel te horen kregen, waren er echter laaiend enthousiast over. De lui van Domino Records hadden dat ook in het snuitje en beslisten het album opnieuw uit te brengen. De plaat is zo overal ter wereld terechtgekomen, ook bij uw Indiestyle-recensent.

Met zijn stijle, lange haren, ietwat onverzorgde baard en bril met ronde glazen kan je de 29-jarige White bezwaarlijk een posterboy noemen. Ook de songs die de man schrijft, zijn moeilijk onder de categorie hip te labelen. Met zijn soul- en countrygeïnjecteerde pop-gospel treedt White in de voetsporen van Jimmy Cliff en Randy Newman en wordt hij vaak vergeleken met Lambchop.

Het katholieke geloof is een belangrijk thema van deze plaat. White is zelf zoon van een missionaris en probeert op zijn manier ook een stukje geloof door te geven. Alvorens ‘Brazos’, en eigenlijk het hele album, af te sluiten met het minutenlang herhalen van “Jesus Christ, is our lord / Jesus Christ, he is your friend” bezingt hij thema’s als liefde en dood vanuit zijn christelijk oogpunt. Of zoals in het prachtige ‘Hot Toddies’ ook de interne strubbelingen die met geloven gepaard gaan, al is het maar veroorzaakt door iets simpels als de winterkou. Natuurlijk kan je White z’n soul- en gospelgeluid ook niet loskoppelen van z’n katholieke achtergrond. Toch horen we Matthew E. White nog niet meteen door onze kerk echoën.

De sfeer op het album is heel speels en ongedwongen. Vanaf de eerste noot pakken de bebaarde Amerikaan en zijn subtiele vrouwenkoortjes je in met hun warme klanken. ‘One of These Days’ is een liefdesliedje vol quotes om je geliefde het hof mee te maken. ‘Big Love’ lijkt dan weer te resulteren uit een jamsessie van een gospelkoor met jazzmuzikanten. White zingt als een geruststellende vader die zijn kinderen in slaap wiegt. Toch verslapt de aandacht geen seconde, omdat de songs zowel in het geheel als los van elkaar ijzersterk zijn.

Wanneer alles even de hoogste boom in kan, is het heerlijk om weer op je positieven te komen door deze plaat. ‘Big Inner’ is geen blockbuster, ‘Big Inner’ is de zondagmiddagfilm die je doet beseffen dat het leven toch schoon is.

Matthew E. White live zien kan binnenkort in Brussel (AB, 04.04, info & tickets), Rotterdam (Motel Mozaïque, 05.04, info & tickets) en Amsterdam (Paradiso, 06.04, info & tickets).

Website Matthew E. White

Album verdeeld door V2