Vier jaar na verjaardagsalbum ’21 again’ bereikt Mouse On Mars een nieuwe jubileumleeftijd. Dat viert het Duitse electroduo met het studioalbum ‘Dimensional people’. Na vijfentwintig jaar graven Andi Toma en Jan St. Werner verder in het kwetsbare maar voor hen onuitputtelijke terrein van digitale en akoestische experimentele muziek.

‘Dimensional people’ neemt je mee op een ruimtelijke ontdekkingsreis waar kunst en technologie samenkomen, in het gezelschap van heel wat interessante gasten. Dit album nuttig je het best in chronologische volgorde zodat je helemaal mee bent met de grote afwisseling tussen zintuiglijk stimulerende ensembles en zweverige intermezzo’s.

De kletterende intro’s van ‘Dimensional people part 1’, ‘Dimensional people part 2’ en ‘Parliament of aliens part 1’ stelen je volledige aandacht met tokkelende klanken die heen en weer oscilleren tussen je oren. Waar in ‘Dimensional people part 1 en 2’ een subtiele sax het nummer een dubbele dimensie geeft, maken de drie delen van ‘Parliament of aliens’ weer duidelijk hoe experimenteel Mouse On Mars is. Complexe combo’s van samples gaande van ruis tot gefragmenteerde melodieën geven dit drieluik een buitenaardse maar resoluut vernieuwende beleving. ‘Daylight’ en ‘Tear to my eye’ zijn hier twee ietwat vreemde intermezzo’s met exotische geluiden en ritmes die je eerder associeert met de twee laatste nummers van het album. Het zijn de voorbodes voor het poppy ‘Sidney in a cup’ waarin je even de zwaartekracht niet meer voelt. Zorgen smelten voor de zon bij deze dromerige deuntjes en hoge populariteitsfactor.

Gecontroleerde chaos regeert tot wanneer de zweverige stem van Justin Vernon (ook bekend van Bon Iver) je vergezelt in ‘Dimensional people part 2’ en je tot stilstand brengt in het stabiele evenwicht van ‘Dimensional people part 3’. Deze nodige rustpauze bestaande uit hoogfrequente omgevingsgeluiden en opwellende koperblazers zijn een plezier om naar te luisteren.

Intergalactische galmen kondigen –ja zeg – nóg een ander genre aan in ‘Foul Mouth’. Je verbaast je over de naadloze overgang naar de verende hiphop track van Amanda Blank, geblend met de heerlijke dromerige wereldmuziek van Zach Condon (van Beirut). Met het vliegtuig reis je verder naar een onbewoond eiland wanneer ook rapper Naeem Juwan van Spank Rock je vergezelt in ‘Aviation’.

Mouse On Mars blijft verrassen en slaagt erin ons naar alle uithoeken van hun universum te brengen. Kwam het vorige album nog experimenteel en bij momenten zelfs agressief over, dan heeft dit album een meer toegankelijk karakter. De combo van gastmedewerkers speelt daar ongetwijfeld in mee.