Nathan Fake intrigeert en enerveert op ‘Providence’

door Joris Blondeel

Vijf jaar geleden bracht de eigenzinnige Britse producer/muzikant Nathan Fake het succesvolle ‘Steam days’ uit op het Border Community-label van geestesverwant James Holden. Nadien volgde een slopende wereldtournee en bijhorende aanslepende zenuwinzinking. Langzaam krabbelde de Brit weer overeind om gedurende een half jaar koortsachtig te werken aan het helende nieuwe album ‘Providence’, uitgebracht bij Ninja Tune.

Een nieuwe start dus voor Fake, zij het geen volstrekt vlekkeloze. Eigenzinnig, inventief en verrassend is het nieuwe materiaal nochtans wel. De grens tussen interessant en irritant is bij momenten echter flinterdun. Zo hadden wij moeite om dolgedraaide tracks als ‘The Equator and I’ en het hyper-repetitieve, overladen ‘Providence’ volledig uit te luisteren. Toegegeven: misschien werken die tracks live (met de nodige visuals) net wel. In onze bescheiden huiskamer sloeg de vonk vooralsnog niet over.

Genietbaar wordt het pas echt wanneer Fake samenwerkt met andere gelijkgestemde zielen. Zo zijn wij behoorlijk weg van het glorieuze, epische en lang uitgesponnen ‘Deegreelessness’, dat Fake maakte in samenwerking met de Amerikaanse industrial/noise-weirdo Prurient. Deze laatstgenoemde track werd trouwens reeds eerder uitgebracht als 12”. Ook ‘RVK’, de samenwerking met Raphaelle (van het Canadese indie-bandje Braids) klinkt meer dan behoorlijk. Laatstgenoemde is trouwens een van de enige stemmen die je op dit abstracte, instrumentale album hoort. De Braids-vocaliste kwijt zich uitstekend van haar taak op deze heerlijk oosters klinkende track.

Andere uitschieters zijn de meer ambient of filmisch georiënteerde tracks zoals het slepende, mysterieuze ‘Unen’ en het onheimelijke ‘Radio Spiritworld’. Het grillige, bij momenten erg bevreemdende album laat ons helaas niet laaiend enthousiast achter.

Album verdeeld door [PIAS].