O. Children – Apnea: Opmerkelijk melodisch en gevarieerd

door Laura Van Eeckhout

De voorbije twee jaar waren beslist niet de gemakkelijkste voor O. Children-frontman Tobi O’Kandi. Wanneer aan het licht kwam dat het visum van de boomlange zanger al sinds 1997 vervallen was, dreigde hij prompt naar Nigeria teruggestuurd te worden. Uiteindelijk kon dit vermeden worden, maar in de tussentijd had de aanslepende stress er wel al voor gezorgd dat Tobi de slaapstoornis apnea ontwikkelde.

Gelukkig heeft de arme kerel er op zijn minst een interessante albumtitel aan overgehouden. ‘Apnea’ is immers de titel van de tweede plaat van O. Children – de opvolger van het debuut uit 2010. Die zelfgetitelde cd was een bom van een plaat, die Engeland weer op de kaart van de gothic/postpunk zette met behulp van een resem dramatische, gitzwarte nummers.

‘Apnea’ lijkt aanvankelijk niet veel vernieuwing te brengen voor O. Children. De grootse opener ‘Holy Wood’ past netjes in het rijtje zwartgallige new wave songs waarmee de groep aanvankelijk bekend werd. ‘The Realest’ en het spannende ‘Red Like Fire’ geven nog diezelfde indruk, maar daarna maakt ‘Apnea’ een scherpe bocht.

Begrijp ons niet verkeerd: O. Children zullen wel nooit de vrolijkste in huis worden, zeker niet met een ware Prince of Darkness zoals Tobi aan het roer. Dat belet de groep echter niet om een geheel nieuwe kant van zichzelf te laten horen op hun nieuwste schijfje. ‘Apnea’ is opmerkelijk melodisch, gevarieerd, en bij momenten zelfs kalm en rustgevend. Met name in ‘Oceanside’ en ‘PT Cruiser’ laat de band de songs wat kalmer vooruit kabbelen, en de immer theatraal klinkende O’Kandi ontpopt zich als een ware crooner.

Meerdere luisterbeurten ontmantelen zonder twijfel nog heel wat meer hoogtepunten, maar wij denken vooral aan het verscheurende ‘I Know (You Love Me)’, het ontwapenende ‘H8 City’ en de hypnotiserende single ‘Chimera’ wat betreft andere noemenswaardige nummers.

Enig minpuntje? Net zoals op het debuut, durft de kracht O. Children wel eens wat af te nemen na te lange blootstelling. Is het de zwaar te verteren duisternis die over de meeste nummers hangt? Is het de prachtige bariton van Tobi die na een tijdje toch een tikkeltje op de zenuwen begint te werken? Hoe dan ook: we raden u aan om ‘Apnea’ in verantwoorde doseringen op te nemen.

O. Children live zien kan eind juli op Summer Darkness 2012 te Utrecht (info & tickets).

O. Children website

Album verdeeld door N.E.W.S