Voor veel transgenders blijft de fysieke overgang naar het andere geslacht nog steeds een lijdensweg. Mentaal voortdurend intern oorlog moeten voeren, de angst en onzekerheid met betrekking tot de maatschappij en de verschillende vaststaande patronen, verwachtingen en genderrollen waar je meer dan ooit mee wordt geconfronteerd terwijl je fysiek in enkele maanden tijd je lichaam zoals je het al jaren hebt gekend, compleet verandert. Maya Bouldry-Morrison’s ‘Resonant body’ voelt als meer dan enkel zelfacceptatie – het is een open verheerlijking van het leven.

Het verschil met ouder werk als ‘Between two selves’ (met veelzeggende albumcover en nummers die titels dragen als ‘Fear’, ‘Uneasy’ of ‘Please don’t leave’) of haar eerste album sinds haar overgang, ‘Where are we going?’, is immens. Donkere bij de keel grijpende techhouse-passages maken plaats voor groovy retro-house en geëxperimenteer met vocale samples zoals op de single ‘Spin girl, let’s activate’. Iets wat misschien nog iets prominenter voorkomt op ‘Move your body’ dat Octo Octa voor het eerst in haar carrière ziet grijpen naar typische nineties house waarin ze een vocalsample op een heerlijke manier loopt en verknipt om een absolute clubbanger af te leveren. Bouldry-Morrison gaf in een interview al aan gelukkiger zijn dan ooit en die gemoedstoestand wortelt tot in het binnenste van dit album en de titels in de tracklisting geven daarbij telkens een vrij expliciete hint.

Ondanks de relatieve stijlverandering voelt het nog steeds als een echt Octo Octa-album met nummers die naast dansbaar tevens nog steeds een bepaalde gevoelige lading bevatten zoals ‘Deep connections’ of ‘My body is powerful’. Op ‘Can you see me?’ lijkt ze troost te willen zoeken en tegelijkertijd willen bieden aan mensen die zich verbonden voelen met haar muziek dan wel in een soortgelijke situatie als haar bevinden terwijl die ene malende “I know exactly how you feel“-sample als een warmhartig sweater aanvoelt op de dansvloer.

Met ‘Resonant body’ stelt Octo Octa zich voor een zoveelste keer open naar de wereld. Het verschil is echter dat angst en onzekerheid plaats hebben gemaakt voor geluk, liefde en acceptatie. Het daaruit resulterende geëxperimenteer met breakbeats (‘Ecstatic beat’ of ‘Imminent spirit arrival’) lijkt bijna natuurlijk te dartelen tussen de eclectische mix van deep- en retrohouse. Naast die samenhang en de opgewekte toon van het album, zorgen de bangers op deze plaat er samen voor dat dit Octo Octa’s sterkste album tot nog toe is.