Ook al is het uiteindelijk slechts drie jaar terug dat Pony Pony Run Run hun debuutplaat uitbrachten, onze introductie met de Franse groep lijkt wel een eeuwigheid geleden. Onder het mom van jeugdigheid en fris enthousiasme wisten de mannen toen nog menig hart te veroveren. Het verlies van twee bandleden en een duidelijke shift in de muzikale tijdsgeest later, schijnt er toch meer dan één ding veranderd te zijn, en niet noodzakelijk in het voordeel van Pony Pony Run Run.
In ongeveer de helft van de nummers op hun zelfgetitelde tweede album (‘Just A Song’, ‘Sorry’, ‘Time To Reveal’), weet de groep ons te charmeren met vlotte popsongs vol hapklare en op de een of andere manier toch meeslepende emoties. In de voetsporen van Scouting For Girls wekken ze die vreemde sensatie op die de luisteraar aansteekt met vrolijkheid maar tegelijk ook wel ietwat beschaamt. Op de rest van het album (‘Far Away’, ‘Don’t Stop’, ‘Here I Am’) valt de banaliteit van Pony Pony Run Run echter onmogelijk te ontkennen of goed te praten, en wordt het tevens pijnlijk duidelijk dat dit toch eerder een plaat is voor puisterige pubers dan voor de meerwaardezoeker.
Eén song valt buiten beide categorieën: ‘We Never Try To Recall’ is met voorsprong het meest genuanceerde en volwassen nummer op de plaat van het drietal, en ook het enige waarin ze de gesofisticeerde popsound van hun landgenoten Phoenix enigszins doen echoën. Helaas is die uitzonderlijke uitschieter niet voldoende om Pony Pony Run Run van de middelmaat te redden, en zal de tweede plaat van het collectief waarschijnlijk niet gauw de geschiedenisboeken ingaan.
Pony Pony Run Run live zien kan binnenkort in Luxemburg (Rockhal, 06.04, info & tickets), Brussel (Botanique, 18.04, info & tickets) en Lille (Zénith Arena, 21.04, info & tickets).
Album verdeeld door PIAS