‘Pray for us’, het absurde metapamflet van Dead High Wire

door Ellen Van Hoegaerden

“Moeder, in wat voor wereld leven wij?”. Olle ma zal het antwoord in vele gevallen zelf schuldig blijven, maar het Antwerps-Mechelse trio Dead High Wire stelt ze toch, eigenzinnig zoals ze zijn. Het is alvast geen wereld waarin de post-punk volledig het loodje heeft gelegd, zo blijkt uit hun debuutplaat ‘Pray for us’. Met een stevige tred in het dansbaarheidsgehalte, ondersteund door talrijk aanwezige cold wave-invloeden en een kletske indie hier en daar, levert Dead High Wire best een coole eerste plaat af.

De vaak kille en monotone neigingen van een genre als post-punk kan in veel gevallen de geveinsde karakterloosheid te ver doordrijven. Op ‘Pray for us’ vinden we gelukkig genoeg pzaz terug om de plaat in z’n geheel voldoende temperament toe te kennen. Dead High Wire post-punkt goed, met de nodige gitaar-shrieks, kabbelende baslijnen en de lichte drums die perfect aanwezig zijn. De doorgedreven DIY-keuze achter het maken van het album geeft het geheel wel het nodige karakter waar het gros van de nummers naar snakt. Verdergaand op de underground-stroom waarin de band zich bevindt, gingen ze onder diezelfde oppervlakte namelijk ook helemaal zelf aan de slag met hun debuutbaby.

Pascal Deweze – je kent hem wel – stond voor eerdere opnames al eens in als producer voor de band. Met ‘Pray for us’ heeft hij op zich dan weer weinig te maken, behalve dat hij alvorens de opnames op een dag onwillekeurig besloot zijn 8-track bruut doch liefdevol in de verwelkomende armen van Dead High Wire te smijten. Die gingen dan maar aan de slag met een eindeloze bundel tape. Duurzame keuzes, zo zie je maar, draaien in de meeste gevallen goed uit. Bassist Ruben Peeters, die je misschien ook kent als deeltje The Spectors, ging het goedje vervolgens zelf mixen.

En daar stopt de DIY niet: frontman Sasha Jennis is, behalve 50 procent donkere lyrics op ‘Pray for us’, blijkbaar ook 50 procent analoog aangelegd. Ook op de gevoelige plaat legt hij dingen vast, waardoor enkele van zijn foto’s instonden als blauwdruk voor de cover. Het artwork werd getekend door Stefaan Theus, mede-verantwoordelijke bij Hotsjumenas, de concertorganisatie die tevens volledig verantwoordelijk is voor veel van de meest memorabele avonden in de Antwerpse underground.

“’Pray for us is’ een absurd metapamflet in redelijke kuttijden”, zegt de band zelf. Helemaal mesjogge is de plaat nu niet. Dat er iets wringt bij de band dat ze muzikaal therapeutisch kwijt moeten, hoor je wel aan de (soms iets te) snedige gitaren en de woelig wiebelende bas. De meeste van de songs hebben een weldoordachte opbouw en dito outro, zonder ooit over een ongeschreven tijdslimiet te gaan. Sommige nummers mochten dan weer een beetje spannender of grauwer zijn, of wat harder knallen in een soort van vacuümgetrokken pessimisme. Niets heerlijker dan een potje nihilisme, toch? Dat mocht bijvoorbeeld bij nummers zoals ‘Mileage’ of ‘Talk to strangers’.

Opener en titeltrack ‘Pray for us’ heeft dan weer een herkenbare feel die goed binnenglijdt, en de dansbaarheid van pakweg nummers als ‘BBGAP’, ‘Part of it’ of nieuwste single ‘Laurel Canyon’ staat zeer welkom op de plaat. Vooral afsluiter ‘Sedated dreams’ vinden we heerlijk: het is de eighties-soundtrack van een of andere cultfilm waar we pseudo-intellectueel over willen opscheppen op café.

Dat er passie in de plaat zit, zoveel is zeker. Check de band dus zeker live eens uit, als je gezamenlijk de frustraties wil wegdansen en de handen ineen wil vouwen in hoop op een betere toekomst.

Dead High Wire speelt op 31.10 en 06.12 in Gent, respectievelijk in Aap en Kinky Star, en op 14.11 in het Antwerpse Café Cabron.