PUP vat op ‘Morbid stuff’ een generatie van millennials en nihilisme samen

door Annelies Rom

Op ‘Morbid stuff’ brengt PUP zevenendertig minuten aan energieke songs over alles wat mis is met deze wereld. Na z’n vorige album is het op deze opvolger duidelijk dat de band volwassen is geworden. Waar frontman Stefan Babcock op ‘The dream is over‘ nog schreeuwde om hulp, schreeuwt hij hier om vrijheid.

We horen een opeenvolging van gevoelens en problemen waar iedereen op een dag wel eens mee te maken krijgt. PUP vertaalt die situaties naar songs die ontploffen van de gitaren en de energie. Zet deze muziek op wanneer je het even allemaal niet meer ziet zitten en de wereld haat, want PUP laat je weten dat je niet alleen bent met je morbide gedachten.

Met ‘Kids’, ‘Scorpion hill’ en ‘Full blown meltdown’ krijgen we heel volwassen songs die ongetwijfeld de zaal zullen doen ontploffen op een liveconcert. Toch is er hier en daar nog wat werk aan de winkel. Zo krijgen we met ‘Bloody Mary, Kate and Ashley’ opeens een heel catchy, dansbare song, en afsluiter ‘City’ is dan weer erg ingetogen. PUP weet wat het wil, maar de band lijdt duidelijk aan keuzestress. En keuzestress, ook eigen aan de huidige maatschappij.

Elke song lijkt een open brief te zijn aan een bepaalde persoon. Zo zijn ‘See you at your funeral’ en ‘Closure’ duidelijk gericht aan een vorige relatie die Babcock maar niet uit zijn hoofd kan krijgen. ‘Full blown meltdown’ is dan weer een brief aan zichzelf en aan alle anderen die wel eens last hebben van een mentale inzinking. De band maakt er weinig woorden aan vuil en zegt meteen waar het op staat met lyrics als “It’s been a couple of days since I’ve had a full blown meltdown / but I’m still a loser”.

Die vorige zin lijkt wel de beschrijving van de band en diens nieuwe muziek. PUP is sinds ‘The dream is over’ stevig gegroeid, maar toch blijft het zich op deze plaat profileren als de loser van de wereld. Zo wordt ‘Morbid stuff’ een album voor deze generatie millennials die niet weten wat ze aan moeten met deze wereld en één waarop alle existentiële crises worden gebundeld in een samenvatting van zevenendertig minuten.

PUP speelt op 16 april in een uitverkochte Ancienne Belgique.