Deze recensie van Real Estates nieuwste worp openen met een paar woorden over het weer van de voorbije weken zou nogal voor de hand liggend zijn. De Amerikaanse jongens maken immers al jarenlang liedjes die het best gedijen onder een stralende zon en tijdens het drinken van een frisse pint. Op ‘Atlas’ blijft het viertal hondstrouw aan z’n eigen zonnige en uit de duizend herkenbare sound, die eerder al verfijnd werd op de voorganger ‘Days’.
Vooreerst klinkt dit album bijzonder dreamy zonder echt uitgesproken psychedelisch te zijn. Die o zo comfortabele en rustgevende gitaarlijntjes doen de luisteraar zijn aandacht snel verdwijnen en frontman Martin Courtney zijn zachte stem schept mee die gezellig warme sfeer waar we de band steevast mee associëren. Daarnaast voorziet het kwartet hun nummers eveneens van een vleugje melancholie dat alle songs een tijdloos gevoel geeft.
Hoewel we het flauw vinden om deze plaat als onorigineel af te doen – Real Estate heeft zich immers geperfectioneerd in een uniek geluid – stuiten we toch bij elke luisterbeurt weer op hetzelfde probleem. Alle wijsjes op ‘Atlas’ lijken namelijk inwisselbaar, de langspeler mankeert de nodige scheut variatie en de nummers kruipen op geen enkel moment echt onder de huid. Langs de ene kant is het wel plezierig dat alle liedjes zo goed bij elkaar passen, langs de andere kant versmelten ze tot een geheel waarin de delen op zich moeilijk nog apart kunnen functioneren. Slechts tweemaal doen de Amerikanen je opschrikken uit een honingzoete roes: bij de fijne single, een groeier trouwens, ‘Talking Backwards’ en het iets somberdere ‘Primitive’.
Kortom weet Real Estate je weer dat enorm fijne, herkenbare geluid en gevoel te bezorgen, maar ontbreekt het op ‘Atlas’ aan echte uitschieters zoals je die met bijvoorbeeld ‘It’s Real’ op ‘Days’ wel had.
Binnenkort speelt Real Estate in Brussel (Botanique, 03.06, info & tickets), een optreden in Nederland is voorlopig nog niet aangekondigd.
Album verdeeld door V2
