Scandinavië. Het antwoord op de land van herkomst-vraag doet een doordeweekse muziekliefhebber goedkeurend knikken zonder nog maar één noot van de betrokken band te hebben gehoord. Geef hier dus dat album van het Deense duo Reptile Youth.
Alvorens ook maar iets uit te brengen, bouwde de band – volgens de geruchten – een sterke live-reputatie uit. Het leek dan ook onvermijdelijk dat Reptile Youth dit jaar een aantal singles op het internet losliet en uiteindelijk ook met een full album kwam aandraven.
Debutanten dus, vers vlees dat klaar is om aan stukken te worden gereten door pers en publiek of omarmd te worden door de rest van de wereld. Zelf willen ze het liefst de tweede optie bereiken door iets te brengen wat de band techno soul noemt. Hoewel, de algemene consensus lijkt het duo te beplakken als electropostpunk, om het eclectische hoopje dan toch maar een naam te geven. Hoe Mads Damsgaard Kristiansen en Esben Valløe (net hoe we dachten dat Deense namen klonken) trouwens al hun geluiden live brengen, kunnen we voorlopig alleen naar raden.
Wat geeft dit dus op plaat? Het gaat alvast een goeie vaart. Je kent de eerste single ‘Speeddance’ wel of niet, maar ze zet alleszins de toon. Dansbaar natuurlijk, maar ook voortgedreven door Dududududu in plaats van het gebruikelijke Ooh, ooh, ooh of Yeah yeah yeah van het doorsnee indiegroepje. Een literair meesterwerk wordt de plaat hierdoor niet. In ‘A Flash In The Forest’ bestaat de tekst vooral uit variaties op voorgaande zin, wat ze ook mag zeggen. Wij stellen er ons alvast bij voor dat iemand je flasht in het bos. De hitlijsten bewijzen echter dat je tegenwoordig niet veel meer dan één zin nodig hebt om een feestje ondersteboven te keren. En nummers als ‘Fear’ en ‘Morning Sun’ klinken heel goed wanneer ze passeren op je iPod tijdens een spelletje Patience, maar tegelijk denk je: “van wie is dat nu weer?”. Hun identiteit is dus redelijk inwisselbaar met andere groepen.
Heeft Reptile Youth dan wel iets meer te bieden dan je gemiddelde indiepopbandje? Hits hits hits. Het zijn eerlijk gezegd eigenlijk allemaal heel erg leuke nummers, telkens voorzien van een originele toets. Wat we ook geleerd hebben is dat Yoko Ono-grapjes nog steeds grappig zijn. Ken je ’Yoko! Oh No!’ van Hong Kong Dong al?
Geeft het dat we ons met dit album de laatste straaltjes zonneschijn injecteren, zoals in single ‘Shooting Up Sunshine’ voor de winter begint? Mogelijke bijwerkingen van deze synthy inspuiting: vrolijkheid of irritatie, het hangt allemaal af van waar je op dat moment zin in hebt. Hier worden we er vooral vrolijk van.
Reptile Youth live zien kan binnenkort in Brussel (Madame Moustache, 07.12, info & tickets), Charleroi (L’Eden, 08.12, info & tickets), Den Haag (Paard Van Troje, 09.12, info & tickets) en Amsterdam (Paradiso, 10.12, info & tickets).
Album verdeeld door N.E.W.S