Vous êtes chaud tout le monde? Na enkele ep’s dropt Roméo Johnny Elvis met ‘Morale 2’ zijn eerste album. De laatste maanden is hij uitgegroeid tot een vaste waarde in de Brusselse hiphopscene, en met optredens in Leuven en Gent lijkt het erop dat Vlaanderen eindelijk de connerie van de hoofdstad leert kennen.

‘Morale 2’ is het logische vervolg van de eerder verschenen ep ‘Morale’, de vruchtbare samenwerking tussen beatmaker Le Motel en Roméo zelf. Het schrijfproces verloopt op dezelfde manier als voordien en daardoor hoor je ongetwijfeld de gelijkenissen met eerder werk. Al is er hier toch iets meer ruimte voor Roméo om te experimenteren en zich te profileren.

Toch mag de inbreng van Le Motel niet onderschat worden. Het is de combinatie van vrij obscure beats met diepgravende bassen en eerder jazzy, zwevende beats die de sfeer van deze plaat scheppen. Roméo kruipt dan weer uit zijn rol als rapper pur sang en klinkt bij momenten erg melodieus. Nummers als ‘Les hommes ne pleurent pas’ en ‘Nappeux’ hebben opvallend aanstekelijke refreinen en beschikken over een heerlijke flow.

Mensen die de man uit Linkebeek op Instagram volgen zien hem vaker dan goed voor je kan zijn in de weer met het rollen en roken van groene gewassen. De thematiek is dan ook niet weg te denken uit zijn teksten en past ook geheel in de hazy atmosfeer die rond ‘Morale 2’ hangt. Nummers als ‘Bébé aime la drogue’ en zinsneden als  “un peu plus d’un gramme de weed dans le djonko” uit ‘Diable’  bevestigen ons vermoeden. Het brengt in ieder geval een lach op ons gezicht en ongetwijfeld ook op het zijne.

Gelukkig blijft hij niet hangen in deze clichématige hiphop-onderwerpen. Hier en daar probeert hij echt een verhaal te vertellen. Zo bezingt hij in ‘La tête’ zijn gehoorproblemen die voor slapeloze nachten zorgen. De jongeman neemt zichzelf niet echt aux serieux, lacht het leven toe en brengt zijn boodschappen op luchtige manier over. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, moeten we hier geen zware morele levenslessen verwachten. Het album handelt over menselijke relaties in de brede zin van het woord. Het is een soort muzikale uitwerking van Man Bijt Hond waarbij de realiteit met een vleugje humor wordt omgeven. Bij hem geen gesofisticeerd gezwans, wel hapklare brokken tekst. Waarom moeilijk als het ook makkelijk kan.

Dat “Bruxelles est la capitale” de eerste woorden zijn die onze oren bereiken, hoeft overigens geen toeval te zijn. Roméo rapt over het leven in de hoofdstad en straalt het typisch Brusselse je ne sais quoi uit. Het verbaast dan ook niet dat een andere bekende Brusselaar een bijdrage komt leveren. Jan Paternoster van Black Box Revelation levert enkele gitaarriffjes af op ‘Agora’. Het gelaagde nummer groeit gestaag tot een meezinger. “C’est pour ça qu’on est la” blijft nog uren in je hoofd rondspoken. De angstaanjagende beat onder de melodieuze zang zorgt voor een bevreemdend gevoel. Die schrikwekkende klanken komen later ook nog terug op bijvoorbeeld ‘Sabena’ waardoor hij een goed evenwicht weet te brengen tussen chille en onrustige nummers. Zie het een beetje als overijverig natuurlijke plantjes roken en daarna paranoïde worden wanneer je beseft dat je te veel hebt zitten lurken.

Roméo Elvis en Le Motel hebben sound gevonden en spelen dat op ‘Morale 2’ perfect uit, al lijken ze daarmee wel aan hun hoogtepunt te zitten. Eenzelfde formule met bijvoorbeeld een ‘Morale 3’ zou echter van het goede te veel zijn. Het olijke duo bewijst wel dat je niet veel nodig heb om degelijk te klinken. Zonder al te veel tierlantijntjes  leveren ze een meer dan degelijke plaat af. Dat hij bangers van nummers kan maken, weten we sinds we menig concertzalen zagen ontploffen bij het tweeluik ‘Tu vas glisser’ en ‘Bruxelles arrive’. ‘Morale 2’ brengt daarentegen een andere Roméo Elvis naar voor. Eentje die een album vol  kwalitatieve nummers kan afleveren. Oui, on est chaud, merci.

Roméo Elvis & Le Motel spelen 25 maart in een uitverkochte Botanique.