Mocht je het je nog afvragen: shoegaze is terug van nooit weggeweest. Het genre dat zich door bands als My Bloody Valentine en Slowdive een plek in de geschiedenis wist te vechten, lijkt hipper dan ooit. Wie dacht dat na het opdoeken van Duyster het genre verbannen was naar de donkere spelonken van deze wereld, had het grondig mis. Want ook in België gaan de kenmerkende effectpedalen vlot over de toonbank, en het Leuvense/Manchesterse Slow Crus heeft duidelijk een degelijke voorraad ingeslagen.

Iets meer dan een jaar geleden debuteerde het viertal met ep ‘Easy’ en nu is het grote broertje gearriveerd, genaamd ‘Aurora’. Of dat nu verwijst naar de Romeinse godin van de dageraad of het poollicht is ons niet helemaal duidelijk. Wat we wel weten is dat de naam een magische en mysterieuze ondertoon heeft die al een bepaalde sfeer schept nog voor de eerste noot gespeeld is.

Als we de credits doornemen, merken we al snel dat kosten noch moeite gespaard werden. De formatie rond Isa Holliday verzamelde een indrukwekkende lading kwaliteit rond zich. De plaat is uitgebracht op het gerenommeerde Londense label Holy Roar Records (Pulled Apart By Horses, Touché Amoré …) en de mastering gebeurde door Jack Shirley, die al eerder samenwerkte met onder andere Oathbreaker en Deafheaven. Als we dan lezen dat zelfs de BBC de nieuwe singles al opgepikt heeft, zijn dat serieuze adelbrieven.

Ondanks de hoge verwachtingen stelt het geen seconde teleur, het grijpt je met opener ‘Glow’ al zodanig stevig bij de keel dat je een half uur later bij sluitstuk ‘Aurora’ amper beseft dat het gedaan is. Hoewel het vrij hard en snedig opent, eindig je toch weer op een dromerige nachtwandeling. Als je hart op dit punt al aan diggelen ligt, poogt men met ‘Tremble’ de stukjes weer aan elkaar te lijmen met een trager nummer dan de twee voorgaande. Op ‘Shallow breath’ en ‘Aid and abet’ worden de hoekige drums en het stevige gitaarwerk door een fluwelen zanglijn omwikkeld tot een evenwichtig geheel. Hoewel zang en gitaren vaak als tegenpolen fungeren, zingen ze in ‘Collide’ gezamenlijk een duet. Of hoe gitaarsound en stemtimbre elkaar perfect kunnen aanvullen. ‘Beached’ is een ideale voorbereiding voor apotheose ‘Aurora’, waarin Slow Crush speelt met een aantal tempoveranderingen die het tot de laatste seconde boeiend houden.

Dit is geen luchtige muziek maar kruipt onder je huid. Je voelt je een speelbal in de bands muzikale dromen en eens je opgestapt bent op de Slow Crush-trein gaat het razendsnel. Voor je het goed en wel beseft, sta je daarna verweesd op het perron naar je schoenen te staren. Het is met je hoofd keihard tegen een geluidsmuur lopen én getroost worden door de prachtige stem van Isa op hetzelfde moment. Als we de vergelijking maken met hun ep dan kunnen we enkel concluderen dat ze nog een stap vooruit hebben gezet. Slow Crush schrijft met deze plaat nadrukkelijk mee aan de Belgische shoegaze-geschiedenis.

Op zondag 30 september is er een gratis release in De Klinker in Aarschot. Eerstvolgende Belgische shows zijn op 3 oktober in Kavka (Antwerpen) en op 13 oktober in Villa Bota (Brugge).