Snedige gitaren op ‘French press’ van Rolling Blackouts Coastal Fever

door Jens Buelens

Sub Pop, het legendarische label waarop artiesten als Nirvana, The Shins en Band Of Horses ooit furore maakten, laat alweer een nieuwe indierockrevelatie op ons los. Rolling Blackouts Coastal Fever heet het kwintet in kwestie uit Melbourne. Een jaar na debuut-ep ‘Talk tight’, stuurt het vijftal een nieuw mini-album de wereld in. Het resultaat kreeg de naam ‘French press’ en telt zes nummers die elk even snedig en gestroomlijnd klinken en dan ook volledig lijken te passen binnen het genre dat ze zelf omschrijven als  ‘Tough Pop / Soft Punk’.

Single ‘French press’ schippert ergens tussen Parquet Courts en DIIV, al geven de melodieuze gitaren en hypnotiserende baslijnen het titelnummer hier een bijna zomerse surfvibe waardoor het een soort van dansbaar anthem wordt. In ‘Julie’s place’ weerklinkt eveneens een soort van jeugdige onbezonnenheid. De jachtige riffs volgen elkaar in ijltempo op terwijl zanger Fran Keaney het verwarde gevoel van prille verliefdheid bezingt, zonder daarbij te vervallen in de aloude clichés.

Het hoge niveau  van de twee openers blijft jammer genoeg niet helemaal overeind in wat volgt. De gitaren in ‘Sick bug’ lijken reeds vermoeidheidsverschijnselen te vertonen en ook tekstueel is het nummer geen hoogvlieger. In het nogal korte ‘Colours run’ lijkt even een tweede adem gevonden te zijn, al blijft het bij wat getemperd enthousiasme.

Afsluiters ‘Dig up’ en ‘Fountain of good fortune’  baden dan weer in een flinke dosis melancholie. In de wereld van Rolling Blackouts Coastal Fever hoeft het er dan ook niet altijd up-tempo en fel aan toe te gaan.

Al bij al levert het vijftal met ‘French press’ een zeer degelijke tweede ep af. En dat is vooral de verdienste van de heerlijke wijze waarop de verschillende gitaarmelodieën in elkaar verweven zijn. “I’ve been drinking from the fountain of good fortune” klinkt het in een van de nummers. Drink nog enkele slokken en laat die eerst langspeler dan maar komen!