Ebbot Lundberg, de lijvige zanger van de Zweedse rockband The Soundtrack of Our Lives, beweerde onlangs in een interview dat de nieuwe plaat wel eens hun laatste zou kunnen zijn. Fans van het eerste uur reageerden verbijsterd maar zo heel erg verrassend zouden we het nu ook weer niet vinden. De heren zijn intussen al meer dan 15 jaar bezig en met enkele wereldhits en een grammy op de schouw kunnen ze terugkijken op een succesvolle carrière.
Het begon destijds allemaal met de EP ‘Homo Habilis Blues’ met daarop het uitstekende ‘Instant Repeater ‘99’. Wat volgde waren wereldtournees, personeelswissels en nog een hele resem studioplaten, de ene al wat geslaagder dan de andere. Noel Gallagher was, en is nog steeds, groot liefhebber van de Zweden en daar zijn ze terecht trots op. “TSOOL are the present, the past and the future van rock ‘n roll” liet die zich ontvallen en komende uit de mond van de meest grofgebekte muzikant sinds mensenheugenis kunnen we die fierheid wel begrijpen.
Het is mooi geweest, moeten de heren gedacht hebben en ‘Throw It To The Universe’ zal dus hun zwanenzang worden, hoewel de split nog steeds niet officieel bevestigd werd door het management van de band. Hoe dan ook, aftrappen doen de Zweden met het titelnummer, meteen TSOOL pur sang. 60s en 70s acoustic rock a volonté dus met enkele referenties naar bands à la The Rolling Stones die er vingerdik opliggen. Of wat te denken van die outro die eigenlijk gewoon ‘Gimme Shelter’ is in een niet zo heel erg nieuw jasje. Meteen erna wordt er stevig wat gas teruggenomen en eigenlijk verandert dat tijdens de rest van de plaat bijna niet meer. Het lijkt wel of de heren moegestreden zijn, zeemzoete ballads worden afgewisseld met rustige, folkachtige songs.
Dat pakt al eens goed uit, ‘Solar Circus’ is met zijn eindeloze pianotoonladdertjes een pracht van een lied, maar soms valt het resoluut tegen, getuige het zagerige en richtingloze ‘Waiting For The Lawnmowers’. Wanneer er toch wat vaart in zit, is TSOOL nog altijd op zijn best. Het naar Westerns riekende ‘Where’s the Rock?’ bijvoorbeeld dat qua ritme doet denken aan The Last Shadow Puppets. Of het mooie ‘You Are The Beginning’. Beste song in onze ogen is het toepasselijke ‘If Nothing Lasts Forever’ en ook hekkensluiter, en daarmee dus waarschijnlijk hun zwanenzang ‘Shine On (There’s Another Day After Tomorrow)’ doet hun reputatie alle eer aan.
Je hoort het al aan sommige songtitels, The Soundtrack Of Our Lives is het grote afscheid aan het voorbereiden. Alhoewel zeker geen ondermaatse plaat, die hebben ze trouwens nooit gemaakt, hadden we er misschien toch iets meer van verwacht. Missen zullen we ze zeker, deze band die altijd lekker zijn ding deed, wars van alle trends en hypes, eentje zoals we ze graag hebben dus. En met Lundberg hadden ze een zanger van wereldklasse in hun rangen. Het ga jullie goed, jongens.
The Soundtrack Of Our Lives website
Album verdeeld door Rough Trade