This Will Destroy You: een groep waarvan de bandshirts al naargelang je positionering naast de omheining van Dunk!-festival goedkeurende, dan wel licht verontruste blikken opleveren. De Texaanse postrockers debuteerden een tiental jaar terug met ‘Young mountain’ en ‘This will destroy you’, twee family packs aan prinsheerlijke melodieën. Nummer ‘Quiet’ was ons persoonlijke gouden toegangsticket tot de wondere wereld van de postrock. Daarop volgde een stijlbreuk: ‘Tunnel blanket’ was een droneplaat, donker en verstikkend als een Texaanse stofstorm tijdens de dirty thirties. Het daaropvolgende ‘Another language’ liet weer wat licht binnen, maar meer dan een kier was het niet.

Schopt This Will Destroy You die kier op album nummer vijf weer vakkundig dicht, of haalt de groep een koevoet boven? Eerder het tweede zo blijkt twee nummers ver in ‘New others part one’. ‘Melted jubilee’ en ‘To win, somebody’s got to lose’ schudden met een van levenslust blakende intro triomfantelijk de zwaarmoedigheid van de laatste platen van zich af. De euforie is gelaagd: in de voorgrond ontvouwt de melodie zich als een koninginnenpage die na lange tijd uit zijn pop komt, in de achtergrond blinken subtiele belletjes. ‘Go away closer’ herneemt op het eind dezelfde sprankelende vitaliteit, en gooit er nog een uit de kluiten gewassen climax bovenop.

Herneemt, want in de vier tussenliggende nummers neemt de sfeer een fikse duik. ‘Allegiance’ en ‘Like this’ zijn groezelige elektronische intermezzo’s, en pompen, piepen en kabbelen een eind weg. ‘Syncage’ en ‘Weeping window’ baden in dezelfde druilerigheid, maar houden er wel het tempo in: de eerste laat z’n gitaren steeds harder en sneller lopen tot je ze haast hóórt struikelen, de laatste slingert een gitzwarte voorhamer vervaarlijk in het rond.

Het is dat tempo dat van ‘New others part one’ best een verfrissende ervaring maakt. ‘Another language’ draaide volkomen om lang uitgesponnen, sfeervolle stukken, en daar kwam onvermijdelijk ook een serieuze portie gebrei bij kijken. Op ‘New others part one’ wordt iedereen echter uitstekend bij de les gehouden, vooral door een sterk presterende Robi Gonzalez, de nieuwe drummer van de groep.

This Will Destroy You bracht de afgelopen jaren uitgebreide verjaardagsedities uit van zijn eerste twee platen, en dat vertoeven in oud werk heeft het viertal geen windeieren gelegd. De snedigheid en de melodieën lijken eindelijk terug te zijn, en hoewel ‘New others part one’ niet van kop tot staart kan boeien is het een erg degelijke prestatie. Vergeef ons de kleffe verkiezingsslogan: op zijn vijfde album plaatst This Will Destroy You de rock terug in postrock.