Wanneer Bella Union nieuwe artiesten onder hun hoede neemt, gaan onze muzikale voelsprieten al lustig te keer. Als je weet dat dit onafhankelijke platenlabel artiesten als Midlake, Beach House, The Walkmen en The Low Anthem de wereld instuurde, hoef je je niet te schamen wanneer je het watertanden niet kunt laten. Wij waren dus zéér benieuwd naar wat Thousands voor ons in petto heeft.
‘The Sound Of Everything’ is een creatie van het duo Kristian Garrard en Luke Bergman uit Seattle. Ze produceren klanken die een kruisbestuiving met Eliott Smith, Crosby Stills en labelgenoten Fleet Foxes verraden. Het was dan ook gitarist Skye Skjelset (Fleet Foxes) die de mannen op Bella Union wou krijgen. Dat de meeste nummers handelen over de natuur hoeft enigszins niet te verbazen. Voor de opname van de plaat trok Thousands namelijk naar verschillende locaties. Zonder enige vorm van post-productie horen we de melodieuze barden van op een strand in Oregon, een verlaten boerderij in Washington of een trapje van een Amerikaanse universiteit intrigerend hun klanken tentoonspreiden. Deze aanpak geeft ei zo na het gevoel dat Kristian en Luke slechts meters van de luisteraar af staan.
Toch moeten we bekennen dat deze plaat de aandacht niet over de hele lijn weet vast te houden. Zo boeien nummers als ‘We Don’t Tell’ en ‘To Save The Truth’ niet echt. Ze lijken wat voort te kabbelen en behoren al snel tot de ‘skipmomenten’ van de plaat. Geef ons dan maar iets als ‘Red Seagulls’, dat in tegenstelling tot het gros van de nummers energiek begint om vervolgens heerlijk weg te ebben in complete rust. Het vrolijke ‘Sun Cuz’ dwingt ons na een paar luisterbeurten dan weer tot actieve participatie. Lustig meezingen doet tevergeefs wegdromen naar een heerlijke zomerdag. De titelsong valt qua sound wat uit de toon. Het holle geluid doet in combinatie met het traporgel denken aan een kerker. Deze afwisseling zorgt voor enige vorm van variatie die nodig is om niet te vervallen in monotonie.
Er valt dus zeker wat moois te rapen op ‘The Sound Of Everything’. Wanneer de nummers tijd krijgen om als goede wijn te rijpen, kan de aanhouder zich misschien niet meteen als winnaar kronen, maar wie met een zilveren medaille tevreden is houdt genoeg over om er intiem van te genieten. Thousands weet hoe ze charmante nummers moeten schrijven. De passie is verfijnd in de plaat gekropen en dat kunnen we enkel toejuichen. Misschien volgende keer nog net dat tikkeltje meer?