Naar de Efteling gaan onder invloed van LSD is iets dat elke zichzelf respecterende hippie met stip genoteerd op zijn bucketlist heeft staan. Als mentale voorbereiding daarop kan men zich sinds eind november wenden tot Dungen. Op zijn achtste langspeler brengt deze Zweedse psychedelica-band rond Gustav Ejstes namelijk betoverende psychedelic rock en folk, die ons fijntjes doorheen het struikgewas van het sprookjesbos doet zweven. ‘Häxan’ bevat een leuke, fantasierijke soundtrack met net genoeg afwisseling om tot het eind te blijven boeien.

In de loop van 2015 kregen Gustav Ejstes en co het idee om een soundtrack te componeren voor de stomme film ‘The adventures of prince Achmed’ van Lotte Reiniger uit 1926. Dat is uiteindelijk ‘Häxan’ geworden. Zoals het een filmscore beaamt, worden er met de weidse folk- en rockarrangementen uiteenlopende sferen gecreëerd om de verschillende scènes gevoelsmatig te ondersteunen: het gaat van luchtige nummers, over up-tempo spanningsmomenten, tot emotionele scores waar de dramatiek ervanaf druipt.

Het gebruik van een ruim arsenaal aan instrumenten houdt het geheel lange tijd boeiend. Naast de gebruikelijke psychedelic rock-compartimenten – gitaar, drums en bas – grijpen de Zweden terug naar hun roots om er een element van magie aan toe te voegen: de Scandinavische folk-instrumenten als fluiten, violen en dergelijke meer worden naarstig naar boven gehaald en doen de trollen in onze gedachten opdoemen. De Zweedse songtitels passen wat dat betreft perfect in het plaatje. De fraaie openingssong ‘Peri barnu vid sön’ doet echter niet alleen qua titel aan Sigur Rós denken: ook de betoverende ambient-sfeer maakt dat het nummer niet zou misstaan op een Sigur Rós-plaat en zorgt al meteen voor het meest aangrijpende moment van het album.

De twee daarop volgende songs worden voortgestuwd door een wat meer opzwepend jazzy drumritme en bij ‘Wak-wak’s porter’ komt er voor het eerst een spuwende fuzz-gitaar naar boven die het phaser-rock-’n-rollgehalte met 200 procent doet toenemen. Naarmate het album vordert, krijgen we echter meer en meer het gevoel dat de band wat doorheen de ideeën begint te zitten. Bij het dreigende ‘Trollkarlen och fageldräkten’ en het al even bevreemdende ‘Grottän’ mist er iets dat de haren op ons lichaam écht doet recht veren. Misschien had hier de toevoeging van – om maar iets te zeggen – een soort sjamanengejengel het gewenste bezwerende effect wat kunnen verhogen, maar helaas blijft elke vorm van stemgeluid volledig achterwege. Ten slotte nog een eervolle vermelding voor afsluiter ‘Adarnas krig’: een onstuimige rock-‘n-rolljam waar de bandleden voor het eerst helemaal los durven gaan.

Door toevoeging van maffe Scandinavische folk-elementen overstijgt Dungen de doorsnee psychedelica op ‘Häxan’, al ontbreekt het aan extraatjes die het album tot een echte topper zouden kunnen maken. ‘Häxan’ is trouwens Zweeds voor heks volgens Google translate, en net als een heks neemt Dungen je dan ook mee op een trip doorheen een magisch sprookjeslandschap: na afloop van het album ben je als luisteraar klaargestoomd om voorzien van de nodige intoxicatiemiddelen naar Tilburg te trekken voor een kleurrijk bezoekje aan Pardoes en zijn collega’s.