V: wat luisteren die van Portishead op een melancholische dag? A: De nieuwe van Echo Beatty

door Romina Cucchiara

Echo Beatty is een goede bandnaam, zoveel is zeker. Met debuutplaat ‘Tidal motions’ toonde dit duo zich alvast meester van zwaar sferische pop noir. Nu, drie jaar later, verschijnt er een nieuw album vanuit de nevel: ‘Nonetheless’. In het kort? Het galmt goed en baadt in een duistere gloed. Een mens zou er zowaar poëtisch van worden.

De plaat werd niet opgenomen in het mooie Canada, een lot dat grote zus ‘Tidal motions’ wel toebedeeld was. Toch klinkt ‘Nonetheless’ eveneens als een reisverslag, met alle tot de verbeelding sprekende vergezichten van dienst. Waar er bij de eerste plaat sprake was van een hoog Twin Peaks-gehalte, zien we deze boreling eerder als een zeer waardige openingstrack voor True Detective of Breaking Bad. Vooral ‘Hunger hunger’ lijkt precies daarvoor op maat gemaakt. De stem van Annelies Van Dinter deint uit in een kurkdroog woestijnlandschap. Waar de leading lady al meermaals met Beth Gibbons vergeleken werd, durven we nu te stellen dat ze ook iets van PJ Harvey weg heeft. En van Alison Mosshart. Goed gezelschap dus.

Het lekkerste snoepje van de plaat is ‘Soldier on Furlough’. Ter ere van dit nummer zouden we zelfs een nieuwe term willen introduceren: oriëntaalse drone. Hoe klinkt zoiets? Als een sensueel uitgevoerde sluierdans door Salomé in een industriële bunker. Dit nummer is geen soundtrack, maar een film op zichzelf. De betoverende stem lijkt de onheilspellende trommel te verleiden (ja lap, nu worden we weer poëtisch). Het heeft ruimtelijkheid op een manier dat je het gevoel hebt er middenin te staan. Een welgeplaatste gitaarriff trekt alles onverwacht open naar het einde toe. Tien op tien voor dynamiek.

‘Spastic dancers’ kan ons, ondanks de goede intro, het minst bekoren. Iets aan de zanglijn wringt, terwijl de rest van de plaat net zo vloeiend klinkt. Verder zaten we misschien nog te wachten op een instrumentaal nummer. Als tussendoortje de verbeeldingskracht van de luisteraar de vrije loop laten, zonder tekstuele betekenisgeving. Een intermezzo in deze meeslepende roadmovie.

Met het heerlijk zuchtende ‘Sealski’n, dat met net geen zes minuten precies lang genoeg is, zien we de aftiteling voorbij rollen. En wij blijven zitten voor de volgende vertoning.

‘Nonetheless’ is uitgebracht door Waste My Records.

Je kan Echo Beatty live aan het werk zien in Antwerpen (Het Bos, 01.04), Brussel (Homeplugged, 15.04), Leuven (Het Stuk, 18.05), Hasselt (Café Café, 19.05) en Gent (Vooruit, 26.05). Een beetje overal dus.