Voortkabbelen met Laura Marling op ‘Semper femina’

door Simon Kremar
Dat Laura Marling op haar 27ste al aan haar zesde album toe is,  kan alleen maar indrukwekkend genoemd worden. Dat wil helaas niet zeggen dat het niveau van haar oeuvre even hoog blijft. De op haar zelfstandigheid gestelde singer-songwriter scheerde vol zelfvertrouwen hoge toppen met ‘Once I was an eagle’. Op opvolger ‘Semper femina’ krijgen haar twijfels en verlangens de bovenhand.

Het openingsnummer ‘Soothing’ is meteen een van de betere nummers. Een coole basriff, mooie strijkers en een spanning tussen zelfredzaamheid en hunkering naar menselijk contact: “Oh, my hopeless wanderer/ You can’t come in … I need soothing/ My lips aren’t moving/ My God is brooding.” Het contrast in tekstkwaliteit is groot met pakweg derde nummer ‘Wild fire’: “I think your mama’s kinda sad/ And your papa’s kinda mean/ I can take that all away/ You can stop playing it out on me/ Me, me”. Elders in dat nummer slaagt ze er niet om uit haar verleden te leren en vermijdt ze alle zelfkritiek door de schuld bij de ander te leggen. Hoewel we allemaal onoverkomelijk vanuit onze eigen bril naar de dingen kijken, lukt het haar niet om de andere te zien als een persoon met eigen gevoelens en gedachten.

De nummers ‘Don’t pass me by’ en ‘Always this way’ konden gewoonweg weggelaten worden. Haar uitgesponnen vibrato klinkt bij meerdere luisterbeurten nogal vervelend, zeker wanneer die begeleid wordt door pastorale, ongeïnspireerde en uitgerokken melodieën. Aangezien dezelfde kritiek terugkeert bij de nummers daarna, zou je zelfs kunnen zeggen dat er in de tweede helft amper nog iets opmerkelijks gebeurt. Gelukkig eindigt het album sterk met ‘Nothing, not nearly’. Op de tonen van haar bluesy elektrische gitaar komt de Britse tot een soort besef en werpt ze de façade van zich af. Ze toont zich zo kwetsbaar en bescheiden: “The only thing I learnt in a year/ Where I didn’t smile once, not really/ Nothing matters more than love, no” … “Once it’s gone, it’s gone/ Love waits for no one”.

Uiteindelijk zijn er op ‘Semper femina’ te veel opvullers zonder echte boodschap. Van iemand met haar achtergrond mag je echter iets meer verwachten. Als je hoort wat ze gedaan heeft op ‘Once I was an eagle’ dan kan je bijna niet anders dan teleurgesteld zijn bij het horen van ‘Semper femina’. Nochtans zijn er een paar sterke momenten, maar waar die eerste een ware krachttoer was, kabbelt die laatste nu voort zonder echt grote golven met zich mee te brengen.

Er zijn momenteel geen optredens aangekondigd in België.

Album verdeeld door haar eigen More Alarming Records.