Terwijl de gemiddelde student de Overpoort onveilig maakte, zakte Kanye-minnend Gent af naar de Kinepolis voor de streaming van ‘The life of Pablo’ en de voorstelling van de rapper zijn derde kledinglijn voor Adidas. West zou West niet zijn als hij het niet megalomaan zou aanpakken. Plaats van het gebeuren was de legendarische New Yorkse boks- en concerttempel Madison Square Garden. Daarnaast werd het spektakel uitgezonden in meer dan 700 cinema’s in 27 landen, en was ook een stream via het op sterven na dood zijnde Tidal beschikbaar.
Vooraf was weinig tot niets bekend over de show. Wat vaststond was dat Vanessa Beecroft een unieke choreografie had gecreëerd, en dat de naar verluid 1200 figuranten volledig naakt moesten gaan op de open casting. Door de voor Kanye West uitzonderlijke activiteit op Twitter, werd echter meer mist gespuid dan klaarheid geschept. De albumtitel kreeg maar liefst viermaal een andere naam, en de nu al legendarische notepads met de tracklist veranderden meer dan jij en ik van onderbroek wisselen.
Voor de show startte, werden beelden van het publiek dat arriveerde in de arena getoond. De opvallendste camerahoek was die op schoenhoogte, waardoor een parade van Yeezy’s en andere exclusieve sneakers de revue passeerde. De podiumopstelling wekte nog meer nieuwsgierigheid op. Onder een groot bruin doek waren een gigantische bult en iets dat leek op een podium te ontwaren. Tijdens ‘Ultra light beams’ werd onthuld wat eronder zat. Duidelijk hoorbare kreten van verwondering, zowel op de stream als in de cinema, stegen op toen de twee podia omringd door figuranten zichtbaar werden. Het kleurenpalet van het schouwspel kwam ruwweg overeen met de rood-bruine tinten van de affiche. In vergelijking met Season 1 en 2 was er veel meer kleur aanwezig. Zo vielen de geel-groene jassen van Young Thug en it-boy Ian Connor meteen op. De choreografie die Vanessa Beecroft in elkaar had gestoken was losser dan haar vorig werk voor Kanye. De modellen stonden verdeeld op geslacht opnieuw in rijen achter elkaar opgesteld, maar in tegenstelling tot het militaire bij Season 2 verbraken sommigen hun pose wel om even neer te zitten.
Kanye kwam op zijn dooie gemak aanzetten met een laptop, plugde de AUX-kabel in en hield voor de rest zijn mond tijdens het afspelen van ‘The life of Pablo’. Hierdoor kreeg je het gevoel dat je aanwezig was op een exclusieve listening party. Hoewel we nog geen diepgaande mening konden vormen over de langspeler op basis van deze ene (onvolledige) luisterbeurt, viel op dat de Amerikaan weer een nieuw geluid op de wereld losliet. Opener ‘Ultra light beams’ maakte meteen duidelijk waar de “This album is actually a Gospel album”-tweet vandaan kwam. Kindergebrabbel werd afgewisseld met zware autotunezang, waardoor het geheel wat leek op een ‘Only one’ met beats. Vooral de verse van Chance The Rapper ging met de aandacht lopen. ‘Father stretch my hands’ ging verder, en in deel 2 van het nummer kwam een minimale trapbeat voor die Kanye en gasten aan het bouncen bracht. Pas bij ‘Freestyle 4’ kon een kleine parallel getrokken worden naar vorige albums. Over een harde experimentele beat rapte Kanye zonder al te veel stembewerking. Hoewel het nu nog niet duidelijk is wie de producers achter de song zijn, zou het niet als een verrassing moeten komen als die goed naar Hudson Mohawke en Arca hebben geluisterd (niet toevallig twee producers met een gigantische rol op ‘Yeezus’).
Dat Hudson Mohawke ‘Famous’ gefabriceerd heeft, is dan wel al uitgeplozen. Toch ging de aandacht, ondanks de intro van Rihanna, vooral naar de tekst. Dat Kanye weer iedereens aandacht greep met “I feel like me and Taylor might still have sex/Why? I made that bitch famous” is overduidelijk. Gelukkig ging het er dan beschaafder aan toe op ‘High lights’. De samenwerking met Young Thug werd voortgestuwd door kale maar warme beats en, hoe kan het ook anders, de nodige portie autotune. De bridges van Carole King deden terugdenken aan de eerste drie platen. Die zachtere sfeer werd vervolgens snel afgebroken met ‘Feedback’; de harde dreunende beat zat in hetzelfde hoekje als A$AP Rocky’s ‘Multiply’. Na een Death Grips light-outro, kwam een behoorlijk grappige en zelfrelativerende freestyle, die vervolgens over ging in een collab met The Weeknd. ‘Fml’ deed qua beat wel wat denken aan Drake’s ‘From time’, en dan vooral door het deel van Abel Tesfaye. Met ‘Real friends’ en ‘Wolves’ kwamen we ten slotte aan al eerder gelost werk, alhoewel. ‘Wolves’ was volledig herwerkt met een volledig nieuwe verse van Kanye en een duidelijke basgitaar die het nummer meer vlees om het lijf gaven. De grootste verrassing was echter dat Vic Mensa en Sia ingewisseld werden voor Frank Ocean.
In een voor Kanye nederige speech, bedankte hij zijn team, Vanessa Beecroft en iedereen die meewerkte aan de show. So far, so good, tot Facts gespeeld werd. De Nike-diss ‘Facts’ had een hardere beat meegekregen, en verschillende modellen werden gefilmd terwijl ze hun middelvingers in de lucht staken. Hierna werden nog wat albumtracks herhaald, tot de iPhone bruut uit de AUX-ingang werd gerukt omdat Young Thug een nieuw nummer wou laten horen. Wat we te horen kregen was veelbelovend voor ‘Slime Season 3’, tot dat onderbroken werd door Vic Mensa. Het tweede deel van Ye’s speech was veel minder samenhangend. Kanye onthulde dat hij een game had gemaakt, ‘Only one’, waarin de reis van zijn moeder Donda West door de hemelpoorten werd getoond. De gepixelde eenhoorns en wolken lieten ons met een enorm WTF-gevoel achter, waarna Kanye doodleuk de demo nog eens toonde.
De rode draad doorheen het hele spektakel was georkestreerde chaos. Zowel op muzikaal als modevlak heerste behoorlijk wat wanorde. Weinig nummers hielden zich aan een of andere vorm van songstructuur, en ook qua geluid ging het alle richtingen uit. De “afterparty” straalde dit nog meer uit. Verschillende nummers werden willekeurig afgekapt ten voordele van andere fragmenten van maximum één minuut lang. Hierdoor waande je je op een kotfeestje in de vroege uurtjes. De choreografie van Vanessa Beecroft was losser dan gewoonlijk en het was bevreemdend om te moeten kijken naar een verveelde Young Thug of een lustig rokende Ian Connor. Het vreemdste moment was echter helemaal op het einde van de stream, toen alle overgebleven figuranten een feestje bouwden en helemaal losgingen.
Foto 2 van Rolling Stone.