Gorillaz is een band die veel heeft betekend voor een heleboel van onze schrijvers. De meeste van hen zijn opgegroeid met de muziek van Albarn en co. Vandaar vroegen we hen om hun mening over de nieuwe single ‘Hallelujah money’.
Matthias: Op negen november 2016, merkte een enkele cynische geest op dat de verkiezing van die zonnebankbruine brultoupet, een ramp was voor de VS, maar een zegen voor de muziek. Het protestlied lag al een dik decennium op apegapen, maar had nu alle reden om uit zijn as te herrijzen. Van dergelijke misplaatste ironie wenste ondergetekende zich toen veraf te houden, maar met ‘Hallelujah money’ lijkt de hierboven geparafraseerde zwartkijker gelijk te krijgen. De muziek van 2016 was al bepaald door Black Lives Matter, Trump bashing en ander geëngageerd gemor. In 2017 lijkt de vlam gelukkig nog niet gedoofd. Wie zich de slappe comeback van Blur twee jaar geleden nog herinnert, of, beter gezegd, nog wil herinneren, weet dat Damon Albarn, als het op maatschappijkritiek aankomt, geen baken van subtiliteit is. Ook nu gaat de nuance op de schop. Zowel George Orwell als de Klu Klux Klan passeren de revue. Geen nood, daar is Benjamin Clementine to the rescue. Wat een zanger! Doorleefd en zinderend, het koor moet aan flarden. Met een sardonische schoonheid schalt de slogan ‘Hallelujah money’ door de boxen. – 4/5
Hanne: Nieuw, langverwacht materiaal lossen aan de vooravond van Trumps inauguratie kan onmogelijk vrij van politieke implicaties zijn. Dat is dan ook het geval met ‘Hallelujah money’, waarin zowel de tekst als het clipje niet veel aan de politieke verbeelding overlaten: fragmenten uit ‘Animal farm’ – all animals are equal but some animals are more equal than others, je kent het wel – wisselen af met beelden van onder meer The Ku Klux Klan. Wat de tekst betreft, die wordt gebracht door de warme spoken word van Benjamin Clementine, begeleid door trage, zwalpende, nogal atypische drummachines. Atypisch, want niet meer uptempo en ontdaan van de alom geprezen hiphopsound. De muziek lijkt echter een eigen leven te leiden, waardoor het lied nogal eclectisch aandoet: allerlei verschillende elementen bestaan naast elkaar maar raken elkaar niet. De nieuwe richting is even wennen, en zelfs na enkele luisterbeurten blijft het incoherente wat lastig te verteren. Gelukkig kan ik politiek engagement best wel appreciëren, wat me net een tikkeltje milder stemt. – 3/5
Mattias: Muzikaal mag dit dan niet het meest interessante wapenfeit zijn van Gorillaz, de timing is dat wel. “When the morning comes, we will still be human” klinkt het, terwijl de Trumptower en KKK opduiken in de achtergrond – op de vooravond van Trumps inauguratie zijn de puntjes die Gorillaz hier met Benjamin Clementine uitstippelen rap met elkaar verbonden. De virtuele lachebekjes tonen zich met gestripte beats en onverhulde beeldenstroom snedige maatschappijcritici, en preken met ‘Hallelujah money’ strijdvaardig voor eigen kerk. Benieuwd hoe ze deze in een gezellig radiomiddagblok gaan passen. – 3,5/5
Frederik: Dat de eerste Gorillaz-single in meer dan zes jaar tijd opent met beats die onvermijdelijk doen denken aan ‘Plastic beach’ -het laatste échte Gorillaz-album, ‘The Fall’ was eigenlijk Albarn solo – doet de verwachtingen naar de rest van de songs erg hoog oplaaien. Lang geleden dat ik zo riskant op het puntje van mijn stoel ben gaan zitten. De rode draad doorheen de song blijkt snel duidelijk te worden: voorgenoemde beats blijven zich repetitief een weg banen doorheen het nummer. De hoofdrol is weggelegd voor de enorm goede zang van Benjamin Clementine, die klinkt alsof hij een charismatische en warme volkstoespraak geeft (wat hij eigenlijk ook een beetje doet). Er zit echter ook enorm veel dynamiek en detail verscholen in ‘Hallelujah money’, hetzij subtiel. Wie goed luistert merkt op dat de timing lichtjes atypisch is en de synths regelmatig variëren. Hoe verder de song vordert, hoe meer de verschillende lijntjes een eigen leven gaan leiden. De tegendraadse beats zorgen voor spanning, terwijl het koor dat na een tijdje invalt schoonheid voorziet. En er zijn weinig dingen die meer opwindend zijn dan een samenspel van spanning en schoonheid. Gorillaz zijn terug. – 4,5/5
Daan: Gorillaz komen na enkele jaren eindelijk weer met muziek naar buiten en dat valt zeker toe te juichen. Toch is ‘Hallelujah money’ niet meteen mijn ding. De hiphopbeat in de eerste seconden klinkt veelbelovend, maar wordt verder niet meer gebruikt. In plaats daarvan verschijnt een trage baslijn, die wel complementair is met de stem van Benjamin Clementine, maar vooral wijst op het gebrek aan vrolijke ongedwongenheid in dit nummer, nochtans kenmerkend voor de Britten. Iedereen weet dat er donkere tijden aankomen onder de heerschappij van herr Trump, maar dat wil niet zeggen dat alle artiesten die moeten weerspiegelen in hun muziek. Ik wil Gorillaz niet afstraffen omdat ze een zwaarder nummer gemaakt hebben, maar ‘Hallelujah money’ past gewoon niet bij de band, al is het moeilijk de vinger precies op de wonde te leggen. – 2/5
Romina: Dat Gorillaz goed zijn in het selecteren van heerlijke stemmen weten we al langer. Op ‘Plastic Beach’ waren het bijdrages van onder meer Lou Reed, Snoop Doggy Dog en Bobby Womack die stuk voor stuk perfecte matches bleken voor de Britse band. Met een vierde plaat in aantocht wordt single ‘Hallelujah money’ gepresenteerd, met een stem van hoogste klasse die naadloos aan het bovenstaande lijstje kan worden toegevoegd. Benjamin Clementine dekt met zijn heerlijk timbre de elektronische soundtrack toe met een gedicht over kapitalisme en politiek. Het is moeilijk om geen politiek nummer te maken in tijden van Trump, dus dan kan je er beter een zeer duidelijk statement van maken. We kunnen er in ieder geval maar beter niet vanuit gaan dat we ons nu een beeld van het aankomende album kunnen vormen: naar ons weten staat Gorillaz nog steeds garant voor diversiteit en eclectisme. ‘Hallelujah money’ is alvast een zoethoudertje dat in het juiste keelgat is geschoten. – 4/5
Thomas: Ze zeggen dat dit een protestnummer is, maar ik hoor toch vooral een slaapliedje waarin Benjamin Clementine andermaal mag bewijzen dat hij de aandacht van luisteraars moeilijk kan vasthouden. Beter is ‘Hallelujah money’ wanneer de singer-songwriter z’n mond houdt en de electronica in combinatie met een bezwerend koor voor verlichting zorgt. Verder mist de song grotendeels pit: de instrumental kabbelt wat verder en een paar gekke bliepjes zorgen niet opeens voor spanning. Daardoor mist Gorillaz’ comebacksingle elk gevoel van urgentie, iets waar je wel op mag hopen na zo’n lange afwezigheid en al helemaal wanneer de boodschap zo prangend is. – 3/5