Wat is er beter dan tien prachtnummers om de week door te komen? Juist, élf plonsjes om grijs te draaien deze week. Voorspelbaarder dan de laatste U2, we weten het, maar gun ons ons moment in de spotlight. Wanneer we niet naar Kali Uchis luisterden waren we ofwel aan het slapen, ofwel naar één van de volgende heerlijke plonzen aan het luisteren. De selectie deze week komt van Pascal, Mattias, Daan en Zeno. Onderaan vind je een handige Spotify-playlist met alle plonsjes van 2018.
Sylvie Kreusch – Seedy tricks
Sylvie Kreusch, de voormalig zangeres van Soldier’s Heart, klinkt op haar eerste solo-single ‘Seedy tricks’ even innemend als mysterieus, inclusief knipoog naar Fever Ray. De artieste kleurt het nummer met bezwerende Afrikaanse ritmes en broeierig synthwerk. Het totaalplaatje klinkt alsof je een glimp opvangt van diep verdoken sektarische rituelen die je eigenlijk niet zou mogen zien, en die vervolgens voor de rest van je dagen in je hoofd blijven spoken. (Pascal)
Omni – Sunset preacher
Wij halen onze hoekige constructies graag bij Gamma of Fornet, aan de andere kant van de Atlantische Oceaan kunnen ze bij Omni terecht. Met twee albums op evenveel jaar tijd zitten deze klussers niet stil, en binnenkort verschijnt een nieuwe 7” met daarop deze ‘Sunset preacher’. Moeilijk om je hoofd hier niet aan te stoten. (Mattias)
Pininga – Sangue de lama
Hardcore is weer helemaal terug (tot spijt van wie het benijdt). Deze track verscheen op een compilatie van Heidrah Club de Baile, een Argentijns muziekboard die Latijns-Amerikaanse muzikanten en producers wil verbinden. Pininga gaat niet voor de vrolijke riedels, maar sluit zich aan bij de vernieuwende deconstructed club music, waarbij geöpteerd wordt om na een korte intro full-blown gabbersalvo’s af te vuren. Een heerlijk alternatief voor onze conventionele clubmuziek. (Daan)
Paul White – Returning
De boomlange Brit Paul White steekt al een tiental jaar pluimen in zijn hoed bij R&S records, om die tenslotte bij het grote publiek uit te dragen met de productie van Danny Browns fantastische ‘Atrocity exhibition’. Als ‘Atrocity exhibition’ de Waregem Koerse van Paul White was, is ‘Returning’ de dag na alle zwijnerijen en excessen: wakker worden in een zweem zonlicht, net voor de onvermijdelijke kater inkickt. Denk aan zwoele, maar melancholische ritmes uit de Sahara, gekanaliseerd door een Britse knoppendraaier. Of luister gewoon natuurlijk. (Zeno)
Rolling Blackouts Coastal Fever – Talking straight
In Australië springen de boeiende bands even enthousiast rond als de plaatselijke buideldieren. Rolling Blackouts Coastal Fever spoelde twee jaar geleden voor het eerst in mijn muziekbibliotheek binnen en is sindsdien niet meer van mijn radar verdwenen. In juni komt de groep met een eerste album, en na het heerlijke ‘Mainland’ is deze ‘Talking straight’ een volgende teken aan de wand dat deze groep het wel eens ver zou kunnen schoppen. Wij willen spontaan ‘Days’ van Real Estate opleggen (om maar te zeggen dat ik hier heel gelukkig van word). (Mattias)
Amnesia Scanner ft. Pan Daijing – AS Chaos
‘AS Chaos’ klinkt exact als wat je zou verwachten van een nummer van Amnesia Scanner met zo’n titel. Het enigmatische Finse duo dropt je met zijn eerste wapenfeit in iets meer dan een jaar tijd opnieuw in een kolkende rave, gesitueerd ergens in de verre toekomst. Voor dit nummer hebben ze een beroep gedaan op de stem van Pan Daijing, die de agressiviteit alleen maar voedt. ‘AS Chaos’ is een voorbode van meer werk dat er zit aan te komen op het PAN-label. (Pascal)
DJ Charme – Libera me
In Brussel is op elektronisch vlak heel wat gaande, zo ook bij de Midlife-crew. DJ Charme is de nieuwe naam van oude bekende Kassett. Op ‘Libera me’ bedient DJ Charme zich van het Nederlands om een breuk te bezingen. Hij omzeilt de clichés en weet naar de keel te grijpen, terwijl het instrumentale geheel doet denken aan Flying Lotus met de nodige weerhaken. (Daan)
Young Thug – Anybody
We gaan er niet om liegen, Young Thug mag alles van ons. Bij ‘Anybody’ rijmt hij ‘morning’ op ‘shoulder’, en zet hij dat om in gebarentaal voor zijn dove broer. Het rariteitenkabinet dat Young Thugs stem is, wordt feilloos aangevuld door Nicki Minaj, en voor we het weten zijn we al de volle vier minuten ingeklokt. Een trapnummer dat voorbij vliegt, het is een uitstervende soort. ‘Ready for war like I’m Russia’ vertelt Jeffery ons, en wij reserveren prompt een ticket om dat te gaan verifiëren op Couleur Café. (Zeno)
Wand – Perfume
Na het fascinerende ‘Golem’ werd het wat stil rond Wand. De experimentele garagerockers braakten met de regelmaat van de klok albums uit – zoals dat hoort in de scene – maar verloren gaandeweg onze interesse, met ‘Plum’ vorig jaar als dieptepunt (hoort nog iemand daar keihard ‘OK computer’ in?). ‘Perfume’ ruikt gelukkig wél naar meer: zeven en een halve minuut lang scheurt de band vooruit, enkel te stoppen door een veel te vroege noodrem. (Mattias)
Gang Gang Dance – Lotus
Ein-de-lijk zijn ze dan terug. Zeven jaar na hun vooralsnog ultieme krachttoer ‘Eye contact’ blijft de magie van Gang Gang Dance even glinsterend nazinderen als op de dag van de release. Met ‘Lotus’, de eerste single van nieuwe plaat ‘Kazuashita’, opteert de band voor een rustig opbouwende aanpak. Knuffelsynths en snoezelgitaren worden verweven met de sensuele stem van Lizzi Bougatsos tot een dromerige song waarbij je niet anders kan dan in zwijm vallen. (Pascal)
Lazyeyes – Echoes
Bands als Lazyeyes bewijzen dat de shoegaze-revival een goede zaak is. Het tempo ligt hoog, de inzet ook. De New Yorkers kwamen in 2013 voor het eerst met een ep naar buiten, maar schaafden vijf jaar lang aan hun geluid. Als dat eerste album de lijn van dit titelnummer aanhoudt, staat één van dé gitaarplaten van het jaar al vast. (Mattias)