Terwijl her en der al gretig en voltijds eindejaarslijstjes bijeengeschreven worden, blijven wij smullen van al het nieuws dat nog binnen komt voor de hekken sluiten. Zo gooit Shht op het laatste nippertje een worp naar de gegeerde beste Belgische plaat, bewijzen zowel Beach House als Oneohtrix Point Never dat ze nog enkele toppers achterhielden van hun laatste album en geeft Jacques Greene ons nog een extra reden om reikhalzend uit te kijken naar zijn ep. Met andere woorden, de plonsjes zijn weer de moeite, deze week van de hand van Pascal, Frederik en Zeno. Onderaan vind je een handige spotifyplaylist.
Jacques Greene – Perlant
‘Perlant’ is de tweede single uit Greene’s ‘Fever docus’-ep, die 16 november uitkomt bij LuckyMe. Waar hij op ‘Avatar beach’ zijn heil nog zocht in meer zweverige oorden, richt de Canadees hier zijn in melancholie gedrenkte pijlen terug op de dansvloer. Classic Jacques Greene weer dus, en dat is hélemaal oké. (Pascal)
Shht – 67
Als je deze week naar één album luistert, laat het dan ‘Love love love‘ van Shht zijn (sorry andere schrijvers). Iedereen die de gekke carrousel live al zag, wist het al langer: Shht is catchy, crazy, cultwaardig en chronisch aanstekelijk, met andere woorden even gek en efficiënt als een alliteratie met de letter c. ’67’ is anders dan elke vooropgestuurde single dankzij het opgedreven tempo en een binnenbrekende klavecimbel, én tegelijk is het ontegensprekelijk Shht. (Zeno)
Hatchie – Adored
Eerder dit jaar verblindde Harriet Pillbeam ons met haar glinsterende droompop op haar ‘Sugar & spice’-ep. Met ‘Adored’ gaat de Australische artieste vastberaden verder op dat pad. Gelaagd, maar toch luchtig, en alweer die prachtige Cocteau Twins-touch erbovenop. (Pascal)
Swervedriver – Mary Winter
Drieënhalf jaar na comebackalbum ‘I wasn’t born to lose you’, is cultband Swervedriver terug. Op 25 januari verschijnt opvolger ‘Future ruins’, en eerste single ‘Mary winter’ scheurt meer dan eender welke song uit 2015. Terwijl shoegazebands als Slowdive en The Jesus and Mary Chain een matuurdere sound hebben gekregen doorheen de jaren, ruikt Swervedriver nog even hard naar tienerzweet als vijfentwintig jaar geleden. (Frederik)
Sega Bodega – Maryland
‘Maryland’ zwerft al enige tijd rond op het internet, maar heeft nu eindelijk een vast plaatsje gekregen in de discografie van de Britse producer, meer bepaald op zijn nieuwe ep ‘self*care’, waarop Salvador Navarrete zich van zijn zachtere kant laat zien. Om daarin te passen kreeg ‘Maryland’ een kleine facelift met 808s en zang van de Nuxxe-artiest zelf, die van het nummer een emotioneel hoogtepunt maakt. (Pascal)
Oneohtrix Point Never – Love in the time of Lexapro
Wat ons betreft is Oneohtrix Point Never stilaan in de running voor de ‘GOAT’ titel in de electronicawereld. ‘Greatest Of All Time’ is alleszins geen simpel te weerleggen statement als je ‘s mans geweldige reeks albums bekijkt. Sinds het fantastische ‘Replica‘ vond hij zijn toen al uniek sound telkens opnieuw uit, met als hoogtepunt ‘Garden of delete‘. Om ons nog wat verder te overtuigen van zijn meesterschap brengt Daniel Lopatin binnenkort een nieuwe ep uit met enkele nieuwe nummers en enkele herwerkingen. Het fantastisch getitelde ‘Love in the time of Lexapro’ is de voorbode die ons overspoelt met overrompelende golven synths en die spokende melodieën waarvan we zo houden. (Zeno)
Club Night – Mute
Een dik jaar geleden zorgde Club Night met hun ‘Hell ya’-ep voor een aangename verrassing in indierockland. De speelse explosiviteit dat van die ep uitging deed ons verlangen naar meer van de Oaklanders. Na een lange stilte maakt de band zich nu klaar voor de release van hun debuutplaat ‘What life’, die er in januari aankomt bij Tiny Engines. Met ‘Mute’ en ‘Trance’ levert de groep twee nummers af daaruit. ‘Mute’ is minder knettergek, maar zonder aan aanstekelijkheid en onvoorspelbaarheid in te boeten. (Pascal)
Beach House – Alien
Na een wereldplaat als ‘7’ nog een b-side van dit kaliber op overschot hebben? Zot. (Frederik)
Chynna feat. Oklou – Xternal Locus
Het is de eerste keer dan Oklou instaat voor de productie van een hiphopnummer. De beat die de Franse producer aflevert zorgt met donkere strijkers voor een grimmig ankerpunt die een meer dan gepaste steun biedt aan de kille raps van Chynna. (Pascal)
Dead High Wire – Sedated dreams
Al een drietal jaar schopt Dead High Wire keet in de Antwerpse underground-scene met snedige postpunk. In tussentijd bokste het trio een debuut in elkaar, dat sinds vrijdag onder de naam ‘Pray for us’ in de rekken ligt. ‘Sedated dreams’ is het epische, zich op aardedonkere eighties-synths voortslepende sluitstuk van de plaat. (Stan)