Ik vrijdag éindelijk Stephen Malkmus aan het werk. Op Filter festival in Trix soleerde de slackerkoning op z’n dooie gemak met gitaar in zijn nek, de grijze haren net over de ogen en de blik ondoorgrondbaar tussen voorzichtig enthousiasme en een complete bore-out. Met andere noten: wij genoten met volle teugen. Indien iemand in een bevoorrechte functie dit leest: maakt alvast werk van die Pavement-reünie, dan heb ik eindelijk een langetermijndoel in dit leven. Gelukkig is er in de tussentijd nog genoeg nieuwe kwaliteit te vinden in onze plonsjes, deze week bijeen gezocht door mezelf, Mattias en Yannick. Onderaan vind je een handige spotifyplaylist.
Young Fathers – Cocoa sugar
Album ‘Cocoa sugar’ dateert van begin dit jaar, maar op het titelnummer was het wachten tot nu. Het nummer verscheen als b-kantje bij ‘Border girl’ en combineert op kenmerkende wijze koorzang met nijdige electronica. (Mattias)
Deerhunter – Death in midsummer
Eén seconde lang dachten wij een nieuwe Novastar te horen: complimenten aan Joost Zwegers dus! ‘Death in midsummer’ is echter geen eigen kweek, maar wel een gaandeweg opgroeiend hertenjong van de legendes bij Deerhunter. Het mag dan even voorspelbaar zijn als Midsummer Murderers, gevleid onder een dekentje met een kopje kippensoep (of vegetarisch alternatief uiteraard) is het prima materiaal voor indiequality time. (Zeno)
Theophilius London feat Tame Impala – Only you
In tekenfilmreeks ‘Disenchantment’ duiken er racistische antilopen op, in de muzieksavanne graast sinds kort Theo Impala. De samenwerking tussen Theophilius London en Kevin Parker gaat al enkele jaren terug, maar binnenkort komt er heel veel door Parker geproducete muziek uit. Een voorsmaakje is deze ‘Only you’, een discocover van een Nigeriaans eightiesnummer. (Mattias)
LCD Soundsystem – (We don’t need this) Fascist groove thang
James Murphy en co zijn weer terug van weggeweest en plannen binnenkort een live album uit te brengen uit een aantal opnames zijn gekomen uit de New Yorkse Electric Lady Studios. De cover werd niet toevallig gekozen, zo net voor de Amerikaanse midterms dient het als politieke boodschap aan het adres van alle rechtsgezinden in het land. Het nummer is dankzij Nancy Whangs leadzang een buitenbeentje in de navenante catalogus van LCD Soundsystem. (Yannick)
Sorry – Starstruck
Onder de indruk van hoe langer hoe meer bands erin slagen zich ongooglebaar te maken. Of is dat de bedoeling als hipstersnoepje? (Mattias)
Dream Continuum – Ride away
Zowel Om Unit als Machinedrum brengen al jaren consequent spannende én toegankelijke dansvloerstompers. Om Unit vult die bij met flinke schoten dub, Machinedrum brengt de springende breakbeats binnen en samen leveren ze als Dream Continuum een opvallende verfrissende mix op ‘Ride away’. De akkoorden zijn simpel, de stemsample voor de hand liggend, maar het geheel net genoeg on the edge om ons hinkelpasjes op het parket te laten doen. (Zeno)
Poppy – Play destroy (ft. Grimes)
Poppy is een YouTube-fenomeen en wat ons betreft een popprinses in wording. Een aantal jaren geleden bestormde ze het platform met bevreemdende video’s over de verwachtingen van de muziekindustrie en nihilistische video’s die tegelijk op veel en niets leken te slaan. Op haar tweede plaat diept ze zichzelf verder uit én werkt ze samen met Diplo en Grimes. Met die tweede kletste ze een stevig in the face Babymetal-nummer dat ons heerlijk wakker rammelt aan alle kanten. (Yannick)
Iceage – Balm of Gilead
Iceage is zo blij om op Amerikaanse tournee te mogen met Black Lips dat ze die tandem vereeuwigen op een exclusieve tournee 7”. Daarop staat ook dit nummer met een Bijbels geurtje – of hebben de Denen gewoon The Handmaid’s Tale ontdekt? (Mattias)
Thundercat – King of the hill (Ft. BADBADNOTGOOD & Flying Lotus) (Yannick)
Als dit nummer een graadmeter mag zijn, lijkt Thundercat voor zijn opkomende album ‘Brainfeeder X’ alle remmen los te gooien. Drie sterren aligneren met BadBadNotGood, Flying Lotus en Tundercat, het bijhorende beeld is geen zoet R&B nummer maar wel een dromerige, minimalistische track met melancholische vocals en charmante pianotoetsen.
Rival Sons – Back in the woods
De plonzer van wacht was niet bereikbaar voor commentaar, en wij waren in alle eerlijkheid Wolfmother al beu toen Rival Sons in de wieg lag. Laat ons gewoon zeggen: ‘This is high quality rock and roll’. (Sorry Yannick, grts Zeno)