Plonsjes van de week #14: elf nummers die je vorige week niet mocht missen

door Thomas Konings

Toen we gisteren de beste nummers van de voorbije week aan het verzamelen waren, merkten we dat er per ongeluk elf in plaats van tien liedjes in het artikel stonden. Vandaar krijgen jullie deze week een extraatje. Anthony Brynaert, Thomas Konings en Tiffany Devos maakten deze keer de selectie. Je kan onze favoriete nummers ook hieronder streamen via Spotify. Check zeker onze meest recente Verse Vangst nog eens voor meer geweldige Belgische songs.

Chino Amobi – EMT (first response) – Feat. Dedekind Cut, Elysia Crampton & Full Carnage

Komt er dit jaar een week waar we geen banger van Chino Amobi krijgen voorgeschoteld? Ditmaal is het een samenwerking met Dedekind Cut (Lee Bannon), Elysia Crampton en onbekende producer Full Carnage die in onze top 10 van de week belandt. ‘EMT’ is groots in zijn agressieve combinatie van trappercussie, politiesirenes, flarden vocal samples en draaikolkende synthstructuren. Of de song ook op Chino’s te verschijnen album (via UNO NYC) verschijnt valt voorlopig nog af te wachten. (Anthony)

babyfather – 419

Dean Blunt mag dan volgens berichten wel geen lid meer zijn van Hype Williams, z’n laatste project babyfather is alive and kicking. ‘419’ puurt in twee delen verder op zowel de vage en lawaaierige als de meer laidback en muzikaal interessantere kant waarmee hij op ‘BFF hosted by DJ Escrow’ graag wist te verwarren en verrassen. (Anthony)

Eaves – Mauled heretic

DISPLAY is een nieuw platform opgericht door Kid Smpl waar artiesten gestimuleerd worden om geluidsexploraties in een single te bundelen. Enige voorwaarde is dat de finale track tussen de 10 en 15 minuten lang moet zijn. Eaves opent het concept op grandioze wijze: twaalf minuten lang schotelt hij een desoriënterende mix voor van zware, industriële krachtuitspattingen en intrigerende, alienesque soundscapes voor. Na zich minuten in donkere en drukke plaatsen begeven te hebben eindigt het geheel op prachtige wijze met een kleine opening naar buiten en een sprankeltje licht. (Anthony)

Hydrogen Sea – Beating heart

Is er in het Belgische concertlandschap nog plaats voor een middenweg tussen Soldier’s Heart en I Will, I Swear? Jazeker, dat bewijst Hydrogen Sea met het prachtige popliedje ‘Beating heart’. Het nummer schommelt heerlijk tussen zomerse avondmelancholie en dromerige reflectie met een hoog repeat-gehalte. Het stemgeluid van zangeres Birsen Uçar gedijt perfect op de zeemzoete productie en de strijkers resulteren met een portie emotionele kracht in het beoogde resultaat. (Anthony)

Füete Billete ft. Yung Beef – Una changa

De globale vibes komen deze week van Puerto Ricaans trio Füete Billete. Gestuwd door een energieke, doch vrij klassieke productie zijn het vooral het overdreven gebruik van autotune en stemeffecten die dit nummer zo in het oog laten springen. ‘Una changa’ is bovengronds voornamelijk een banger, toch vangen we ook een ongedwongen, semi-emotioneel en oprecht randje aan de song op, ongeacht dat we geen idee hebben waarover net gezongen wordt – uit de omschrijving kunnen we opmaken dat het geheel de energie en kracht van strippers in de club zou analyseren. (Anthony)

Jacques Greene – You can’t deny

Na twee jaar radiostilte keert Jacques Greene terug met ‘You can’t deny’, een op het eerste gehoor vrij luchtige en gestroomlijnde dansplaat. De kenmerkende blauwdruk van Greene zou echter ontbreken mochten er ook geen zilveren tranen aan te pas komen; de hoog gepitchte vocals zorgen voor het emotionele tegengewicht en maken van de ‘comeback’-single een uitgebalanceerd topnummer. (Anthony)

Carla del Forno – What you gonna do now?

‘What you gonna do now’ klinkt onafgewerkt en lofi maar dat lijkt volledig in het teken te staan van de lyrische boodschap die Carla dal Forno tracht te vertellen. De slagzin die telkens onheilspellend wordt herhaald geeft de song een psychologische en droevige aanvoel. Uitsluitend geruggesteund door akoestisch gitaarspel, diepe drums en tal van ruis- en randgeluiden is het Carla’s naargeestige zang die alle aandacht opslorpt in dit integrerend stukje muziek. (Anthony)

Banks – Gemini feed

Als ik oude liedjes van Banks opnieuw beluister, snap ik toch niet helemaal waarom ik er precies zo gek van was. Dat doet me ergens denken dat ‘Gemini feed’ een van de beste dingen is die de Amerikaanse reeds maakte, al ben ik me ervan bewust dat deze reactie ook zo overdreven kan zijn. Hoe dan ook! Deze single staat al een week op repeat omdat de r&b-zangeres op dit nummer het betere drama aan de betere popsong koppelt en over een aanzwellende productie van SOHN eerst bezweert met slepende zang en dan uithaalt in een krachtig refrein. (Thomas)



Katie Gately – Tuck

Deze week volgde de mysterieuze Katie Gately het waanzinnige ‘Pivot’ op met ‘Tuck’, de eerste single van haar debuutplaat die zal gaan verschijnen bij lievelingslabel Tri Angle. Het is een nummer van vijf en een halve minuut dat met de verbeelding van Julia Holter of Björk voorbij heel wat avontuurlijke geluiden passeert. Veel verbeeldingsvermogen heb je niet nodig om in je hoofd een soort videoclip bij de song te bedenken en da’s een eerste verdienste van de artieste. In se blijft het bovendien een uit de hand lopend popnummer, waarbij allerlei instrumenten en ideeën de orde komen verstoren, en de manier waarop hier een oorwurm onder die experimentele sound verstopt wordt, is een tweede onderwerp van bewondering. (Thomas)

Gaika – 3D

Deze week werd bekendgemaakt dat Gaika getekend heeft bij Warp en om dat te vieren bracht de rapper een nieuw nummer ‘3D’ uit. Het is een nummer dat tekenend is voor de stijl van de Brit: brutaal, met een toon die doet denken aan grime-artiesten en mc’s uit de jungle-scene. Verder is de productie net zo opruiend als de vocals, wat alles een tamelijk apocalyptisch gevoel geeft. (Thomas)

Warpaint – New song

De nieuwe Warpaint (foto) is even schrikken. Weg met de dreigende gitaren en meticuleuze ritmesectie. In de plaats daarvan bruist ‘New Song’ van de fleurige synths en gitaarriedeltjes. De dromerige stemmen blijven een handelsmerk, maar die worden nu omhuld door een opgewekt, blij, dansbaar, stijlvol en funky popjasje. Emily Kokal en co wilden het eens wat vrolijker, en daar kunnen wij helemaal niks op tegen hebben als het zo een catchy – maar niet in your face – resultaat oplevert. We zijn benieuwd en staan met open armen tegenover wat deze nieuwe richting zal brengen op Pukkelpop en de nieuwe plaat. (Tiffany)