Plonsjes van de week #16: de tien nummers die je de voorbije week niet mocht missen

door Jens Van Lathem

Het is niet omdat het Pukkelpop geweest is, dat de muziekwereld is blijven stilstaan. Nee, die draait lustig door en ook deze (of eigenlijk vorige, we zijn een beetje laat, het is Pukkelpop geweest he jongens en meisjes) week gingen Thomas Konings, Daan Leber en Jens Van Lathem op zoek naar die allerfijnste tunes om in je playlistjes te steken. Veel bekende namen in deze zestiende editie van de Plonsjes, maar dat hoeft de pret niet noodzakelijk te drukken. Luister maar.

Frank Ocean – Nikes

Na vier magere jaren verscheen eindelijk nieuw werk van Frank Ocean. Na het visual album ‘Endless’ was het speculeren hoe de sound van de zanger geëvolueerd zou zijn. Met opener ‘Nikes’ is meteen duidelijk dat Frank geen ‘Channel Orange’ 2.0 uitgebracht heeft. Het moet al sinds ‘808 & heartbreaks’ geleden zijn dat een computergestuurde stem nog zoveel emoties kon opwekken. Het tweede deel van de song is meer representatief voor het vervolg van het album. De zachte beat wordt vervangen door gitaargetokkel, waarover die o zo herkenbare stem van Frank zich drapeert. Het is nog te vroeg om ‘Blond’ kapot te analyseren, maar ‘Nikes’ is een van de hoogtepunten uit een van de albums van de laatste jaren. (Daan)

Danny Brown – Pneumonia

‘Atrocity exibition’ had zelfs zonder singles een enorme hype om zich heen hangen. Het eerste album van Danny Brown, en tevens zijn debuut op Warp gaf de indruk dat er qua sound wel een en ander zou veranderen. Op ‘Pneumonia’ worden deze verwachtingen al deels ingelost. Over een repetitieve beat van hiphop-met-een-twistproducer Evian Christ, rapt Danny Brown eerder ingetogen. Toch wil dit niet zeggen dat het nummer geen energie bevat. ‘Pneumonia’ geeft een gevaarlijk bedaarde vibe af, die veel doet beloven voor het album. (Daan)

Jeremih – Pass dat (remix) ft. Chance The Rapper, Young Thug & The Weeknd

Op het vorig jaar verschenen album ‘Late nights’, was ‘Pass dat’ een van de hoogtepunten. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat het nummer een (tweede) officiële remix krijgt. De verse van The Weeknd wordt opnieuw gebruikt, maar het zijn vooral Young Thug en Chance The Rapper die met de aandacht gaan lopen. De beat van de originele song lijkt wel op maat gemaakt van Thugger, en dat lijkt Chance ook te beseffen. Het is alsof hij extra moeite heeft gedaan om bewust effortless te rappen, waardoor het even twijfelen of het dan wel Young Thug of Chance is die de verse spit. (Daan)

LVL UP – Hidden driver

Jongens, wat krijg ik veel zin in dat Sub Pop-debuut van LVL UP! Na het uitstekende ‘Pain’ heeft de band een tweede lofi-noiserockliedje uit haar komende langspeler op de wereld losgelaten. Het gaat over God én het is niet melig of potsierlijk maar gewoon fucking vet en supermooi, tegelijk. De song heeft een lekkere opbouw, creëert een allesomvattend sfeertje dat wel bij de diepe lyrics past en voelt precies emo genoeg om een diepe indruk te maken. Preach LVP UP preach. (Thomas)

ivyaura – SCUMBODY

Het is best wel grappig maar vooral heel erg jammer om te zien hoe Balam Acab bij het verliezen van een invloedrijk label, ook de persaandacht van weleer kwijtgespeeld is. Nochtans bracht hij met ‘Child death’ vorig jaar een geweldig album uit en heeft hij in de vorm van ivyaura een nieuwe band met een ronduit fantastische eerste single. ‘SCUMBODY’ is een intens fluisternummer dat hypnotiserende zang en 4D-electronica onderdompelt in echo, zigzaggende gitaren, klokkenspelmelodieën en sfeervolle new age-vibes. Die ingrediënten maken het liedje waanzinnig melancholisch, vol tristesse en verlangen, maar ook echt wel prachtig en droevig. (Thomas)

M.I.A. – Bird song (Diplo remix)

Sta me toe de hele recente heisa rond M.I.A. gemist te hebben en vooral te concentreren op het feit dat deze Diplo-remix van ‘Bird song’ een superfijne banger is. Niet op de onsubtiele manier waarvoor de Major Lazer-producer intussen gekend staat, wel dankzij het inzicht waarmee de Amerikaan eens per jaar een alternatiever hitje onder handen neemt. De roekoekoekoes vliegen meters hoog de lucht in dankzij een stuiterbeat, de culturele rijkdom van M.I.A. spat hier als een waterballon open en de zangeres blijft net zo badass als op hits als ‘Paper planes’ of ‘Bad girls’. (Thomas)

Dowsing – Hold

Net wanneer ‘Hold’ van Dowsing een beetje te lo-fi begint te worden door wat verdwaalde “oohs”, besluit de drummer om zijn troepen nog eens tot de orde te roepen en de glorieuze, epische poppunk van het nummer een nieuw hoofdstuk in te leiden. ‘Hold’ is zo’n song waar ik heel, heel veel energie van krijg. (Jens)

Mozart’s Sister – Eternally girl

‘Eternally girl’ had evengoed een release kunnen zijn op het label van Ryan Hemsworth, maar was daarvoor waarschijnlijk nog een beetje te gelaagd. Want Mozart’s Sister gaat verder dan happy en sad, de groep maakt ook plaats voor mooie, subtiele climaxen en kleine, ingehouden feestjes. (Jens)

Loyle Carner – NO CD (feat. Rebel Kleff)

Oké, we gaan iets afspreken. Raprock mag terugkomen. Nee, echt, het mag terugkomen. Maar enkel Loyle Carner mag het maken. Ja, dat is al beter he. Jep. En ook: dat woordspelletje met NO CD / OCD hahahahaha!! (Jens)

Kadhja Bonet – Honeycomb

Ik ben bang dat Kadhja Bonet mijn luistergedrag bespioneert. Want na mijn prettige ontmoeting met Julia Holter op Pukkelpop en na het feit dat de features op de nieuwe BADBADNOTGOOD me helemaal warm hebben gemaakt voor klassieke melodieën stootte ik op dit nummer. Angstaanjagend schoon hé. (Jens)