Al het goede komt in zevenvoud, zo ook de plonsjes deze week. Eentje voor elke dag, al wordt bingen zeker aangeraden bij de uiterst verslavende hoogtepunten van de week. De selectie deze week komt van Pascal en Zeno, onderaan vind je een afspeellijst met alle nummers die dit jaar al de plonsjes haalden.
Thom Yorke – Suspirium
Mensen zeggen soms lacherig dat Thom Yorke zelfs wegkomt met een scheet in een fles. Wel, deze dagen klinken voorgenoemdes protjes als een weemoedig samenspel van zachte pianoklanken en warme fluiten, en ze ruiken naar lichtzoete viooltjes en Chanel Coco. Dit lulletje rozenwater is alvast weggesmolten. (Zeno)
Marie Davidson – So right
De cocktail van catchy synthlijnen, kille vocals en een hypnotiserend baslijntje zorgt in ‘So right’ opnieuw voor een onweerstaanbare trance die enkel maar van de hand van Marie Davidson kan komen. Het Essaie Pas-lid brengt op 5 oktober met ‘Working class woman’ een nieuwe plaat uit via Ninja Tune. (Pascal)
IDLES – Television
‘Joy as an act of resistance’ heeft ons zo hard uit ons loodje geslaan dat onze plomb even gerepareerd wordt alvorens we onze review kunnen afwerken. We kunnen wel alvast een van de hoogtepunten verklappen: ‘Television’ heeft alles wat de plaat zo fantastisch maakt. Een dwingende, stomende ritmesectie, witheet schreeuwrefrein én fantastisch kwade, maar lieve teksten. (Zeno)
Sim Hutchins – Pissing WKD Blue
Met ‘Pissing WKD blue’ bouwt Sim Hutchins verder op de gedrogeerde clubvibes van zijn recenstste plaat ‘Clubeighteen2thirty’, opnieuw muziek voor in de donkerste hoekjes van je dichtstbijzijnde bunker dus. (Pascal)
Interpol – It probably matters
Prijs voor het meest voorspelbare refrein op het uitstekende Marauder gaat waarschijnlijk naar ‘It probably matters’. Prijs voor het meest swingende, meezingbare en voelbare nummer ook (al stond ‘Number 10’ niet voor niets al eerder in deze rubriek). Zo weten we toch weer waarom we altijd blijven snakken naar nieuwe Interpol. (Zeno)
Yves Tumor feat. James K – Licking an orchid
Dat Yves Tumor een talent heeft voor hooks was al duidelijk met zijn vorige single ‘Noid’. De chaos vanop dat nummer heeft in deze tweede single uit ‘Safe in the hands of love’ plaatsgemaakt voor sensualiteit. ‘Licking an orchid’ is sexy, poppy, maar toch heerlijk zonderling, en niet het minst door het rokerige gitaarloopje die Dean Blunt-vibes oproept. Het is overigens fijn dat ook Tumors meest poppy nummers niet veilig zijn voor een flinke scheut noise. (Pascal)
Big Red Machine – OMDB
Als Justin Vernon ons voorstelt om over zijn lijk te gaan, hopen we toch dat niemand dat al te letterlijk neemt. ‘OMDB’, ofte ‘Over my dead body’, trilt dan wel lang op dezelfde noten, tegen het einde van de bijna acht minuten durende trip trilt ons hart gelijktijdig met Vernons zilveren stem. (Zeno)