Hier zijn de tien beste liedjes van vorige week. Doe er je voordeel mee en ontdek een paar nieuwe beloften.
Jackson Scott – Ripe for love
Jackson Scott speelde de voorbije jaren in het voorprogramma van Mac Demarco, maar lijkt zijn leermeester nu qua freakiness moeiteloos de loef af te steken. Macs kaduke jengelgitaren worden nog eens in de hakselaar gekieperd. De vocalen lijken van Conan Mockasin op speed. Deze ene song springt meer richtingen uit dan een gans album van de vroege Queen. Ongein waaraan we geen touw vastgeknoopt krijgen, dat hebben we graag. (MD)
Iji – Hard 2 wait
Met dit suikerklontje slaapkamerpop geïnjecteerd met een scheutje seventiesmuzak, tonen de youngsters van Iji zich wederom als de meesters van het understatement. Zelfs met de ongegeneerd kitscherige saxofoonsolo komen ze weg. Hoe ze het doen, blijft een raadsel, maar ons charmeren doen ze wel. (MD)
A$AP Rocky – M’$
Wegens een misogyne verwijzing in het nieuwe ‘U mad’ van Vic Mensa, gaat de hiphopprijs van de week naar A$AP Rocky. Die bereidde ons deze week verder voor op een verrassingsrelease met ‘M’$’, een albumsong die het beste belooft voor singles uit de plaat. De sfeer van het nummer wordt broeierig gehouden, zowel door een opjuttende beat als de dito lyrics. (TK)
Erik Hassle – No Words
Waarom Erik Hassle nog steeds de hitparades niet aanvoert, is me een raadsel. Met ‘No words’ bewijst de Zweedse popster andermaal zijn oor voor de betere hooks en gooit hij funky gitaargeluiden in de mix om zijn dramatische zang te begeleiden. Dit nummer heeft alles waar je naar op zoek gaat in een echte hit: veel schwung, een pathetische, te perfecte performance en een verslavend effect waardoor je de song na zo’n honderd keer nog steeds niet beu bent. (TK)
Samantha Urbani – 1 2 3 4
Met ‘1 2 3 4’ zoekt Samatha Urbani voor haar solodebuut erg nadrukkelijk een Madonna-geluid op. Niet dat van ‘Bitch I’m Madonna’ en ander recenter werk, maar eerder de sound uit de eighties. Iets ander verwacht je natuurlijk niet van Dev Hynes’ vriendin, zijn invloed en retrotoets kleden de hele song in. Deze eerste single scoort met levendige instrumentatie, heerlijk hoge zang in het refrein en ook hier (‘t zal de lente zijn) funky klanken. (TK)
JT The Goon – Wars
Zoekt iemand een regelrechte banger? Wel, probeer dan deze ‘Wars’ van JT The Goon eens. De producer komt uit het Boxed-milieu en brengt binnenkort een nieuwe ep uit via Slackk zijn Sulk Records. Dit eerste voorproefje daaruit combineert het opruiende geluid van een echte grimeproductie met meer tropische geluiden die we beter kennen uit het klankenpalet van Murlo, een artiest waar JT al vaker mee samenwerkte. (TK)
Regal Degal – Delicious
Het is alweer even geleden dat ondergetekende nog zo door een psychpopliedje gecharmeerd werd als bij ‘Delicous’ van Regal Degal. Het nummer geeft je hetzelfde gevoel als het beste werk van Real Estate. Jaren zouden kunnen voorbij vliegen bij het luisteren van dit pareltje en nog zou dit singletje even heerlijk klinken. Met name de licht geforceerde stemverheffingen van frontman Josh Da Costa blijven intrigeren.(TK)
Nozinja – Xihukwani
Hier is een liedje waar je graag elk lichaamsdeel dat ergens boven of onder je vel ook maar één centimeter bougeerruimte heeft op wil bewegen, ook al zijn ritme en de freaky geluiden niet altijd even gemakkelijk om een dansje op te placeren. Nozinja’s album komt uit op de eerste juni en zowel de Warp-kwaliteitsgarantie als deze nieuwe single beloven alvast het allebeste. (TK)
Jenny Hval – Sabbath
Eerste voorsmaakje ‘That battle is over’ maakte ons al warm voor Jenny Hvals nieuwe langspeler ‘Apocalypse, girl’, maar nu de Noorse ons ook ‘Sabbath’ liet horen kunnen we amper nog wachten. Het is een van de meest toegankelijke nummers die we al van de intrigerende muzikante hoorden, waarbij vooral haar karakteristieke stem de show steelt. Het is daardoor het perfecte opstapje voor al wie haar nog niet kende. (AS)
Slime – My Company
Bij Domino Records hebben ze een speciaal hoekje voor alle bands en artiesten met een kronkel in hun sound. Dat heet Weird World en brengt quasi non-stop kwaliteit uit. Naast SILICON, het project van Ruban Nielsons broer, werd deze week de nieuwe artiest Slime gelanceerd. Die bewijst met ‘My company’ meteen zijn kunnen. Het nummer dartelt op een gekke groove en chillwavefonkels, terwijl de echoënde zang alles intiem en rustig houdt. (TK)