Mark Twain had af en toe last van een oorwurm. Eén daarvan was zo hardnekkig dat hij er zijn kortverhaal ‘Punch, Brothers, Punch!’ over schreef. Pas nadat hij iemand anders met de melodie aanstak, kon hij zich terug toeleggen op zijn literaire carrière.
Ook Indiestyle deelt weleens de zorgen van Twain. Elke week laten we je kennismaken met nieuwe songs uit onze virtuele platenbakken die onze concentratie wegrukten van de soep op het vuur en die lonkende deadline. Hoog tijd dus om andere muziekliefhebbers met de last van deze vliegensvlug besmettelijke deuntjes op te zadelen.
Marika Hackman – Drown
Nadat we Hackman in het voorprogramma van The Antlers zagen een week of twee geleden, werden we toch een beetje benieuwd naar haar debuutplaat. Die komt er pas in februari, maar ‘Drown’ is wel een heel erg fijn voorsmaakje daaruit. Geproducet door Alt-J’s Charlie Andrew wordt de in essentie folky song met een laag donkerheid besmeerd. En of dat het liedje goed doet. (TD)
Bonobo – Flashlight
Onlangs bracht dit Britse lounge-/jazz-/electro-genie nog een liveplaat van zijn laatste tournee uit, en binnenkort verwent hij ons weer met de nieuwe ‘Flashlight EP’. Deze titeltrack werd deze week al vrijgegeven en toont weer al het beste dat we kennen van Bonobo. Check zeker de prachtig vormgegeven website voor het beluisteren van dit stuiterend pareltje. (FT)
Shura – Indecision
Ondergetekende pende al zeker één naam neer op z’n persoonlijke Sound of 2015-lijstje. Shura stapelde de voorbije maanden namelijk de puike singles op met ‘Touch’, ‘Just once’ en het nieuwe ‘Indecision’. Dat laatste is alweer een heerlijk soulvol popnummer dat absoluut doet hunkeren naar een eerste album van de Britse zangeres in het komende jaar. (AS)
Vince Staples – Limos (ft. Teyana Taylor)
Vince Staples’ onlangs verschenen debuutep ‘Hell can wait’ is een absolute aanrader voor iedereen die fan is van het betere rapwerk. Voor ‘Limos’ ging de beloftevolle hiphopper in zee met de Amerikaanse zangeres Teyana Taylor. Zij zorgt voor een zacht vleugje r&b tussen het stevigere gerap van Staples door. (AS)
Sway Clarke II – Tangerine
Sway Clarke II is zo’n artiest van wie je weet dat ie op z’n eigen tempo opklimt op de muzikale succesladder. Zijn formule? Vrij simpel én effectief: goeie muziek uitbrengen. Dat is simpelweg nog steeds de korste weg tot succes. ‘Tangerine’ betreft weer een meeslepend, schijnbaar ingetogen pareltje. (AB)
William Arcane – Reckless
Nadat we eerder al ‘Stay a while’ hoorden, schotelt de Londenaar William Arcane ons ditmaal het titelnummer van zijn te verschijnen ep ‘Reckless’ voor. Het liedje begint subtiel en ingetogen maar schakelt net voor de tweeminutengrens een versnelling hoger. De hoge en glijdende stem van William past perfect bij de licht euforische en bij momenten atmosferische sound die hij creëert. (AB)
Cash + David – Bones
Cash + David is een muzikaal duo dat de inspiratie voor haar naam haalde bij respectievelijk Johnny Cash en David Bowie. Tot voor kort was alles rond de twee een mysterie, maar onlangs maakten ze zichzelf dan toch bekend. Samen met die onthulling brachten ze meteen een nieuw (en nog maar hun derde) nummer uit, getiteld ‘Bones’. Hieruit blijkt dat de twee ook een rustigere en intiemere kant à la Rhye of Woman’s Hour hebben. Niet bepaald vernieuwend, maar genoeg om ondergetekende gelukkig te stemmen en te doen uitkijken naar hun eerste plaat. Wanneer die uitkomt, is wél nog een mysterie. (RC)
Viet Cong – Continental shelf
Het was al weer even geleden dat een rockband ons vanaf de eerste seconde zo in zijn greep kon houden als Viet Cong. ‘Continental shelf’ speelt met je verwachtingen door middel van een heerlijk duistere, post-punk-strofes en een verrassend lichtvoetige slag in het refrein. Dat dit dé groep is om de komende maanden in de gaten te houden, mag intussen wel duidelijk zijn. Een debuutalbum is op komst en verschijnt begin volgend jaar. (TK)
Totoake – Otherside
Net als Viet Cong tipten we Totoake in onze rockwegwijzer, en net als voorgenoemde band bevestigde de Amerikaan deze week andermaal met nieuw geluid. ‘Otherside’ is weer zo’n heerlijk semi-surf, maar vooral emo liedje dat je zonder veel schuldgevoel mag meekwelen, of in gelukkigere gemoedstoestanden met een luchtgitaar kan begeleiden. Deze jongeman brengt wat ons betreft het beste rocksentiment sinds ‘Attack on memory’, die heerlijk rammelende plaat van Cloud Nothings. (TK)
Mykki Blanco – Moshin in the front (feat. Cities Aviv)
Wij horen Mykki het liefst wanneer hij stoerder is dan elke andere hedendaagse rapper en met snoeiharde producties iedereen de mond snoert. ‘Moshin in the front’ heeft deze twee eigenschappen en blaast ons keer op keer weer van onze sokken met een minimalistische maar rauwe en industriële beat uit de koker van indiepopgroep The Naked. Ondertussen spuugt Blanco wat verses over één van zijn favoriete bezigheden, de rapper weet precies zijn podiumenergie te transporteren naar een studioversie. (TK)