Release Radar 02/08: naar deze albums kan je voortaan luisteren

door Martijn Bas

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

Clairo – Immunity

Nog maar 20 jaar, al een virale hit met ‘Pretty girl’, een plekje op de tracklist van Charli XCX’ nieuwe album en een debuut waar al even naar uit gekeken wordt: Clairo heeft een hoop verwachtingen in te lossen met haar debuut ‘Immunity’. Ze was vooral bekend van haar meer lo-fi georiënteerde nummers zoals ‘Flaming hot cheetos’, maar wat we al hoorden van de nieuwe plaat (‘Bags’, ‘Closer to you’) slaat radicaal een ander straatje in. Een andere sound die tot nu toe al vernieuwend en veelbelovend klonk. (Simon)

Föllakzoid – I

Wetende dat de vorige langspelers van Föllakzoid de titels ‘II’ en ‘III’ meekregen, is het op z’n minst een beetje vreemd te noemen dat zijn vierde plaat tot ‘I’ werd gedoopt. Het album betekent nochtans geen wedergeboorte van Föllakzoid, want het Chileense trio borduurt lustig verder op de sound die het met ‘III’ wist te perfectioneren. De tracks zijn echter nog langer uitgesponnen en donkerder. ‘I’ is bijgevolg een uur lang trippen op repetitieve 4/4-krautrockritmes en hallucinerende psychedelica. 

Russian Circles – Blood year

Russian Circles moet een van de grootste postrock/metal bands zijn die momenteel nog stand houdt anno 2019. Ze hanteren al jaren dezelfde formule, maar daar lijkt voorlopig nog steeds geen sleet op te komen. Voor hun zevende album ‘Blood year’ trok het trio uit Chicago weer de studio in met Kurt Ballou, die net als op de vorige plaat ‘Guidance’ de indrukwekkende livesound van de groep perfect weet te capteren. 

Ty Segall – First taste

Vorig jaar kwam de overproductieve Ty Segall op de proppen met een monumentaal dubbelalbum dat het uiteindelijk wist te schoppen tot een van de beste gitaarplaten van 2018. Hoe z’n geluid zou evolueren na ‘Freedom’s goblin’ was de grote vraag – en daar krijgen we vandaag antwoord op. De singles deden alvast vermoeden dat hij nog niets van z’n fuzzy sound verloren heeft, maar dat er wat meer ruimte is voor experimenten.